John Tam. Ybañez
Gun-ob, Lapu-Lapu City, Cebu
I LOVE YOU kuno, matod sa akong lolo!” Kini ang kanunayng isulti kanako ni Jezrael kanang mahiduol siya sa akong talad. Elektrisyan siya sa kompaniya hinungdang libre siyang magsuroy-suroy sa opisina. Ingon usab ako niini isip superbisor sa among departamento busa bisag dili siya mahiduol kanako, sagad kaming magkasugat.
Igo lang nakong tubagon og pahiyom ang pasiaw ni Jezrael ug biyaan ko siya aron atimanon ang akong trabaho. Apan usahay iya akong sundan ug modugang pagpangumedya.
“Kon mahigugma kag Bol-anon, di ka magbasol!”Ug mangatawa among mga kauban.
Pahiyom ug lingo-lingo lang ang akong itubag. Wala ako masuko sa iyang mga pasiaw. Sa kapi, ingon sa nakatabang pa hinuon kanako ang iyang katistisan. Kini tungod kay misulod ako sa kompaniya nga naghambin og kahapdos sa dughan. Na-korner ang akong uyab sa laing babaye ug dili sayon ang paghikalimot kaniya. Kapin god sa upat ka tuig ang among relasyon ni Greg nga kon kahoy pa, nakagamot na. Nagsilbing therapy kanako ang mga komedya ni Jezrael.
Manungog usab kanako sila si Nikka, Joy, Jam ug Angel. Ang pagpanungog nila kanamo ni Jezrael gihimo nilang kalingawan su’d sa utso oras namong trabaho kada adlaw.
Tulo ka buwan na akong nag-alagad sa kompaniya dihang gipakigsultihan ako ni Mrs. Padilla ug gitanyagan nga anha na lang mag-estar su’d sa pabrika. Gusto man god niya nga adunay kasaligang mahibilin sa buhatan kon manggawas sila.
Sa unang gabii sa bag-o kong kuwarto nakabatyag akog kamingaw. Didto ako ibutang sa usa ka gamayng lawak kilid sa kantina ug mingaw kaayo ang palibot dihang namauli na ang mga trabahante. Hinuon, tungod kaha sa kahapo, kadali ra akong nakatulog.
Nakamatngon ko nga may nanuktok sa pultahan. Gipasiga ko ang suga ug gitan-aw ang relo ibabaw sa gamayng talad kilid sa kama. Mag-alas 7:00 na sa gabii. Duha ka oras diay akong natagpilaw. Gibuksan ko ang pultahan. Si Jezrael ang miabot nga nagdala og plato sa pagkaon.
“Ikaw nay bahala niining akong dala,” ni Jezrael dihang wala ako maggunok.
“Naikog ko nimo, da. Wa na lang unta ka magtagad.”
Mibiya dayon si Jezrael human ko makapasalamat.
DIHAY nangabot nga shipment sa mga kahoy gikan sa Mindanao. Nagsunod ang dagkong trak gikan sa pantalan. Linga ako pag-ihap sa karga sa matag trak ug pagtan-aw kon husto ba ang nahimutang sa dokumento.
“Tabangan tika, Jennifer, sa imong gibuhat,” tanyag ni Jezrael.
“Basin naa pa kay laing buhaton. Ayaw na lang, uy.”
“Wa man. Kon may trouble man sa sulod, ila ra akong tawgon.”
Sukad niadto nagkasuod kami sa usag-usa. Pirme niya akong tabangan kon iyang makita nga daghan akog buluhaton. Wa gihapon mawala ang iyang kakomedyante. Apan kon kami rang duha ang mahibilin seryuso ang among hisgutan. Gitug-an niya nga hapit siya maminyo niadto. Nakapamabdos siya’g babaye. Wa madayon ang kasal kay way gusto niya ang inahan sa dalaga.
Dinhay higayon nga wala kamiy trabaho ug nakigpanan-aw sa sine kanako si Jezrael. Wala ako makabalibad kaniya. Sulod sa sinehan, iya akong gikabig paduol kaniya.
“Basin lainon nimo pagsabot ang pag-uban ko kanimo dinhi, ha, ug misugot pa akong kuptan mo sa kamot bisan wa pa ka mangulitawo kanako.” hunghong nako.
“Unsay wala? Pirme kong miingon kanimong ‘I love you’, di ba?” ni Jezrael.
“Komedya ra man to nimo!”
“Tinuod to, uy! Gipaagi ko lag pasiaw kay nahadlok kong ma-basted. ‘Nya, unsa may isulti ko sa akong lolo?”
“Ingna ang imong lolo, I love you sab!” (Katapusan)