Fred Fuentes Monternel
Lorega Proper, Cebu City
ABTIK ang mga lakang ni Josephine nga misubay sa dalan-dalan daplin sa sapa ning buntaga. Nadungog niya ang kinanaas sa agos sa tubig sa sapa nga midailos paingon sa lim-aw sa unahan. Nasuta niya nga tin-aw na ang dinagayday sa tubig sa sapa. Nanambo ang iyang pahiyom nga nagbitbit sa basket nga iyang gisudlan sa mga pagkaon. Sa unahan nalantawan niya si Marjun nga naglingkod sa nag-igdal nga bato, daplin sa usa ka lim-aw. Daw halawom ang paghinuktok sa iyang bana diha sa pag-inusara niini ning buntaga.
“Marjun!” sangpit ni Josephine nga mipahiluna sa yuta sa dala niyang basket.
“Ipen!” tubag ni Marjun nga daling milingi ug mitutok sa asawa nga malipayong mitupad paglingkod kaniya sa nag-igdal nga bato.
Nahagakos si Josephine sa iyang bana. Ang bidlisiw sa adlaw sa sayong kabuntagon inanay nang mibusilak sa ilang nahimutangan. “Salamat, Mar, nga ikaw hingpit na diay nga naulian sa maayong pangisip. Nakaila ka na kanako human sa tulo ka bulan nga nawad-an ka sa maayong pangisip, ug sa pag-antos kong nangunay pag-amuma nimo dinhi sa atong baryo!”
“H-Ha? Tulo ka bulan nga nawad-an kos maayong pangisip?”
“Na-praning ka sa imong pagpanarbaho sa City Hall sa siyudad, Mar. Naadik ka sa paghithit og shabu.”
“H-Ha?” nakapanglingo si Marjun. Nanumbalik karon sa iyang kaisipan ang tanan nga nahitabo kaniya.
Nahimong regular nga kawani si Marjun sa City Hall ug nakabangkelya kang Josephine nga usa ka maestra sa publikong elementarya sa ilang baryo alang sa masanag nga ugma uban sa bugtong nilang anak, si Boy nga 7 anyos na ug nag-eskuyla sa Grade One. Matag bulan nga nagpadala si Marjun sa iyang suweldo kang Josephine. Way gasto sa abangan sa balay si Marjun sa siyudad kay libre siyang gipapuyo sa balay sa iyang Tiyo Henry ug sa asawa niini. Apan nahilig si Marjun sa pagpakig barkada sa kaubang mga empleyado sa city hall nga nuntan sa inom sa ilimnong makahubog ug sa paghithit og shabu. Nahagbong siya sa drugtest sa city hall. Na-praning siya ug nahikalimot sa kaugalingon.
Gigunitan ni Josephine ang kamot ni Marjun. “Gikuha ko ikaw sa ilang Tiyo Henry sa siyudad, Mar. Wa ko mosugot nga ipa-rehab ka. Mi-leave ko sa akong pagka maestra og tulo ka bulan aron lang pagpangunay og amuma nimo uban ni Dong Boy. Salamat nga naayo ka na karon, Mar!”
Nabatyagan ni Josephine nga hugot siyang gigakos ni Marjun.
“Ipen, isaad kong di na gayud mosulod sa bisyong paghithit og shabu. Dili na ko manarbaho sa siyudad. Anhi na lang ko mopukos pagtrabaho sa atong uma ug ako nay mangunay pagtikad niini. Pasanayon ko ang pagpamuhi og baboy, manok, kanding ug baka aron makabangkelya sa imong pag-maestra!”
“Salamat, Marjun, nga nakaamgo ka na! Sige, pamahaw na sa dala kong pagkaon,” ni Josephine nga milingkawas sa gakos ni Marjun. Sa iyang pag-aninaw sa sapa, nakita niya nga dili na lubog ang dinagayday sa tubig. Nakita niya nga tin-aw na kaayo ang tubig sa lim-aw diin sa daplin nanglingkod sila si Marjun sa nag-igdal nga bato. (Katapusan)