KON motungtong nag baynte ang tanang tawo ning lugara manulod sila sa usa ka kongkretong tore diin gipahiluna sa usa ka gamay nga lamesa ang blangko nga libro nga wala madunot bisan sa iyang kakaraan. Balaod kini gikan sa katigulangan sa ilang katigulangan nga kinahanglan tumanon. Wala na masubay kinsay nag-umol sa naasoyng balaod.
Ang tawo mopakli sa mga panid hangtod motumaw ang iyang ug pangalan. Dili siya makabawon og kalipay inig gawas niya sa tore.
Ang panid sa libro mobalita sa adlaw sa iyang kamatayon. Pananglitan, kon ang panid magkanayon: “Hagbay ra ka nga namatay dihang nag-edad pa kag singko anyos.” Ang tawo kinahanglan mangitag paagi sa pagkutlo sa iyang kinabuhi. Makaginhawa ang tawo kon sa umaabot pang panahon siya mopanaw.
Sa dugay nang panahon walay nakasupak ning balaura. Ang mga tawo ning lugara gipangulohan sa usa ka maalamon nga tiguwang nga lalake. ‘Ingko’ ang tawag sa mga tawo kaniya.
Kadugayan, dihay usa ka lalake nga bag-o lang nag-baynte anyos nga nagdumili pagsulod sa tore. Gidala siya ngadto kang Ingko nga nangutana sa lalake kon unsay rason sa iyang pagsupak sa balaod.
“Undo, nganong dili ka buot masayran ang adlaw sa imong kamatayon?”
Mingisi ang batan-ong lalake nga miluwa sa iyang laway atubangan sa tiguwang.
“Ngano diay kon nakahibawo na ka sa petsa sa imong pagpanaw, Ingko, magasahan ka bag laing kinabuhi?”
“Dili ka motuo sa kinabuhi sa laing kalibutan?”
“Ah, wala man gani ko kalaag sa laing lugar, naghisgot ka nag laing kalibutan! Motuo lang ko kon makaabot na ko didto.”
“Kinahanglan nimong sundon ang atong balaod, Undo.”
“Kahibawo na ko, Ingko, nga mamatay ko sa umaabot. Dili lang ko buot masayod sa adlaw.”
“Undo, unsay nasayran nimo sa kaniadto? Basin dugay na kang namatay kaniadto, apan nagpakabuhi gihapon ka!”
“Wala nay bili ang kaniadto. Walay kaniadto. Karon lang ang tinuod. Kapalaran nako nga nabuhi ron aron sa unahan na ko mopanaw sa gituohan nimong laing kalibutan.”
“Bisag unsaon pa nimog pangatarungan, kinahanglan pugson kag pasulod sa tore. Kinahanglan paklion nimo ang mga panid sa libro. Kuyogan tika, Undo.”
Dihang nag-atubang na ang lalake sa libro, nagdumili gihapon siya sa pagpakli.
“Nalisang ka sa umaabot? O nalisang ka nga nahitabo na kaniadto ang imong pagpanaw?”
Nagpakahilom lang ang lalake. Mopahiyom na unta si Ingko dihang iyang nakita ang batan-on nga miukab sa libro.
Nakasiyagit si Ingko. Nahasiga ang iyang mga mata dihang gipanggisi sa lalake ang mga pahina sa libro.
Misiyagit si Ingko aron pugngan ang lalake.
“Dakong sala ang imong gibuha!”
“Mas dakong salaod nga nahimugso ka sa kalibutan nga wala kay kalibutan, apan kon inigka dako na nimo pugson kas pagpahibawo sa imong kamatayon. (Katapusan)