Erlando Ligan Majan
c/o CNU, Cebu City
MAY SUGILANON ko sa estudyante ko ug sa usa ka unibersidad sa dakbayan sa Sugbo diin ako usa ka propesor sa graduate school. Tawgon ta lang ang estudyante nga si Leteciana Agnesal ug taguon ta lang ang ngalan sa unibersidad ngadto sa kataw-anan nga paghingalan niini: Cebu Abnormal University.
Nganong abnormal man? Una, propesor ako nga bayot. Sa kakaraanan, abnormal ako sa panan-aw sa katawhan. Apan sa bag-ong panahon, sa modernong panahon, gidawat na sa katilingban ang bayot. Giila na ug normal na siya sa panan-aw sa katawhan, may katungod na nga ilhon ug tahuron ang iyang pagkalalang.
Sa akong atubangan karon, sa usa ka dalan, nalantaw ko ang unibersidad nga nakapausab sa akong kinabuhi bisan wala mausab ang akong pagkalalang: ang pagka bayot.
Kap-atan pa ang akong panuigon dihang nakaplagan ko kining estudyante kauban sa duha niya ka klasmeyt. Mga estudyante ko sila sa subject nga business statistics.
Subra pa sa panaghigala ang panagtagbo ko kanila. Maayo kaayo sila kanako. Mga butang nga wala ko hisabti niadtong higayuna. Naghingapin ang among pangsuod.
Mogakos ug mohalok sila kanako.
Moduaw sila kanako sa faculty room matag adlaw. Agdahon ko nila sa takna sa pagmeryinda kun ting-esnak, ingon man usab sa pagpaniudto. Ug usahay sa pagpanihapon.
Mga maestra usab sila sa high school ug college, ug nagkuhag kursong doctoral sa among unibersidad. May trabaho sila ug dagkog suweldo. Bisan naikog na ako sa libreng pagpangaon ug pagpanuroy, naaghot ako kay maglain ang ilang buot kon maglikay ako kanila. Apan wala ko damha ang usa ka imbistasyon gikan kanila.
Didto kami sa usa ka beach resort nga nahimutang sa kasadpan sa Sugbo. May usa ka tagong cottage nga may pribadong lawak nga gitagana alang kanamo. Gabii na kadto dihang nag-inom kami. Nahubog ko.
“Sir, guwapo kaayo ka! Tisoy ka! Nganong na-bayot ka man?” matod ni Leteciana, nga gidasunan sa duha niya ka klasmeyt.
Hubog na ko ug wala ko makasabot sa ilang gipadayag ngari kanako. Miantihay kog komedya, “Ask my sexy mother, why?”
“Kaming tulo, Sir, nahigugma nimo! We want a baby from you. Kinahanglan nga may liwat kami gikan kanimo, sa gusto mo o dili!”
May gipainom sila kanako ug nahagit ang akong kinatawhan. Ug ang nahitabo niadtong gabhiona nahimong kasaysayan nga di ko mahikalimtan.
SA pagtabok ko sa dalan nahitangka ako sa usa ka dako ug puthawng ganghaan sa usa ka unibersidad, ang giisip kong abnormal nga unibersidad. May mga panghitabo nga abnormal sa kaisipan sa katawhan. Apan nahitabo kini sa akong mga estudyante ug kanako.
Paglabay sa lima ka tuig, may doctorate degree na silang mga estudyante ko. Mga dalagang guwang sila nga mga maestra. Usa ra kanila ang napamabdosan ko ug gipakaslan ko sa simbahan, si Ma’m Leteciana Agsenal nga karon nailhan na sa publikong tunghaan sa dakbayan sa Lapu-Lapu nga si Mrs. Leteciana Marcmajanski.
Misanay ang akong pagka tisoy, ang dugong Aleman.
“Sir! Good morning, Mr. Marcmajanski!” timbaya sa security guard nga si Ben nga gikaibgan ko kaniadto tungod sa iyang pagka guwapo ug pagka macho. Apan giluom ko na lang ang tanan kong pagbati kaniya, kay may duha na ako ka liwat kang Leteciana: sila si Marc Steven ug si Marc Stanley. Goodbye sa akong pagka bayot! (Katapusan)