Carmelo D. Lariosa
Panadtaran, San Fernando, Cebu
SAYO sa buntag maoy nalantawan ni Sencio si Goria nga naglakaw paingon sa tindahan nilang Inse Mayit. Dihay gamayng kuba sa dughan ni Sencio kay makalugar na sab siyag padayag sa iyang gibati sa dalaga. Silingan sila si Goria ug daghan ang nanguyab niini, apan wala pay gisugot ang dalaga sigon sa iyang nahibaw-an. Tingali tungod sa nahitabo sa iyang inahan nga si Tanciang nga gibiyaan sa iyang amahan nga si Doming. May laing babaye si Doming ug tua na kini moipon pagpuyo. Tungod niini, nanglabada na lang si Tanciang. Kon ma-Sabado o ma-Dominggo nga way klase si Goria motabang siya sa iyang mama sa pagpanglaba. Maingon nga lisod ang panginabuhi nilang Tanciang sukad siya biyai sa iyang bana. Daghang mitambag kang Tanciang nga mangayo siyag suporta kang Doming, apan wala kini buhata ni Tanciang kay gusto niyang ipakita kang Doming nga mabuhi silang duha ni Goria nga way bana nga lampingasan.
“Hai, Gor! Unsa may imong gipalit?” matod ni Sencio ngadtong Goria. Nalandungan silang duha sa dakong punoan sa akasya nga nagbarog diha sa agianan paingon sa dalan diin adto motipas Goria.
“Nganong nangutana man ka?”
“Aw, kuan, nangutana lang god, Gor,” hinay ang tingog ni Sencio. Gusto na niyang sultihan si Goria nga mahal niya kini, apan nagpanuko siya. Apan kinahanglan na niya kining isulti, ug nalibkas ra gayud niya ang mga pulong sa atubangan ni Goria. “Gihigugma tika, Gor. Dugay na kining gugmaha, niadto pa sa elementarya pa ta!”
“Duna na koy uyab, uy!” ni Goria sa tingog nga pinasingka dayong lakaw binitbit ang usa ka botelya sa bugnawng Coke.
“Hoy, sayod kong wa ka pay gisugot, kay kutob sa nanguyab nimo akong gipangutana ug way nisulti nga gisugot na nimo!”
“Kabaga god nimog nawong, Sencio!” misingka ang dalaga. “Hoy, aron ka masayod no, dili ko mosulod anang uyab-uyab, kay kamong mga lalake bakakon, limbungan ug mabudhion!”
“Tungod ba sa nahitabo sa imong mama nga gibiyaan sa imong papa?” ni Sencio sa seryuso nga tingog. “Sultihan tika, Gor. Lahi ko nila, uy! Lainlain ang kinaiya sa tawo. Tingali mao gyud toy batasan sa imong papa nga pul-anon. Pero ako, Gor, hangtod ni sa kamatayon ang paghigugma ko nimo. Kana, kon dawaton nimo ang akong gugma.”
Pak! Mipaka ang nawong ni Sencio sa sagpa ni Goria nga misutoy dayon paglakaw nga way lingi-lingi. Gihapuhap ni Sencio ang tuo niyang aping nga maoy naigo sa sagpa sa dalaga.
“Sige lang! Okey lang! Misamot akong gugma kanimo sa imong pagsagpa nako, Gregoria!” Milanog ang paagpas nga singgit ni Sencio. “Idlas ka man pero sayod kong moanad ra ang imong kasingkasing!”
DUGAY na kadto ug namatud-an nga kahibulongan gyud diay ang gugma, kay kinsay magdahom nga si Goria mao may nahimong kapikas sa kinabuhi ni Sencio. Nakita gani sa mga silingan kon giunsa si Sencio pagmahal ni Goria, ang babaye nga idlas kaayo kaniya kaniadto, apan karon tanod na ug mihatag na sa iyang hingpit nga pagmahal ngadto sa lalake nga kausa nakatilaw sa iyang tamparos.
“Cio, Sencio! Ang atong anay nga baboy nakabuhi! Dalia, dakpa!”
“No problema! Dakpan man gani nako ang labing idlas nga babaye dinhi sa atong baryo, kana pa kahang anay lang!”
Sulod sa usa ka oras nadakpan ni Sencio ang ilang anayon. Human ikahikot ang hayop nabati niya ang tawag ni Goria alang sa paniudto. Didto sa kakahuyan nabati sab niya ang suliyaw sa idlas nga mga langgam sa banika nga daw miduyog sa kadaugan ni Sencio. (Katapusan)