DUGAY na siyang naglakaw sa dalan. Morag way kinutoban ang dalan nga iyang gisubay. Duna siyay gipangita. Ang nawalang gugma!
Ang iyang gikahibudngan kay bisag layo na ang iyang nalakaw, wa siya batiag kakapoy. Wa gani singot nga migawas sa iyang lawas bisan usa ka lusok. Pero wa niya kini tagaig pagtagad. Mao ra gyuy diha sa iyang hunahuna ug kasingkasing si Lumen.
Hain ang iyang minahal? Nganong wa na kini magpakita kaniya? Nagsinaaray sila. Nagpanumpaay nga sila lang ang alang sa usag usa. Nga mag-inunongay sila sa kalipay ug kasakit, sa kinabuhi ug sa kamatayon!
Gisakitan gyud siya. Nagluib kaha si Lumen kaniya ug sa ilang gugma?
Dili! Kusganong misupak ang iyang kasingkasing. Ang pinitik niini nag-alam-alam kaniya nga siya ra gyud ang gihigugma ni Lumen. Pero hain man lagi siya?
Samtang nagpadayon siya paglakaw, may nahinumdoman siya.
“Kon ako ang mag-una, Rodell, huwaton tika sa kalibutan. Magkuyog ta ngadto sa naglalang nato. Magkuyog ta sa pag-atubang Niya.”
Nakapahiyom siya nga nakahinumdom sa gisaad kaniya ni Lumen. Nanuroy sila niadtong higayuna sa Plaza Independencia. Bugnaw ang kahapunon. Unya nanulod sila sa Fort San Pedro. Pagkahuman gisaulog nila ang katahom sa ilang gugma sa tibuok gabii. Sa bugnaw nga lawak sa motel sa reclamation area, nagtambayayong sila sa pagmugna sa ritwal sa panaghiusa sa ilang kasingkasing. Lig-on nga pagkahiusa.
Pero nasakit og kanser sa tutoy si Lumen. Naghilak siyang nagsubli-subli sa iyang mga panumpa nga ako ug wa nay laing lalake pa nga iyang higugmaon. Naghilak sab kong nagbalik-balik sa akong pagpanumpa nga siya ra sab ang akong mahalon sa akong kinabuhi.
Ug nagkasabot mi nga hingpiton ang among mga saad. Nagkasabot mi nga magpakasal. Niadtong tungora luya na si Lumen pero nakahimo pa gihapon siya sa pagpahiyom.
“Sa atubangan sa altar, itugyan ko ang akong tibuok nga kasingkasing nimo, Rodell.”
Gihagkan ko ang luspad nga mga ngabil ni Lumen.
Pero wa motungha si Lumen sa simbahan. Buntag unta ang among kasal. Magul-anon kong mibiya sa simbahan. Udto na kaayo niadtong tungora. Giadto ko si Lumen sa ilang balay aron sudyaan. Pero wa siya sa ilang balay. Mingaw ang ilang balay. Tinak-upan ang tanang mga bentana ug pultahan sa balay. Milayas ba si Lumen uban sa iyang ginikanan aron paglikay nako?
Unya dunay nagsulti nako nga gidala si Lumen sa ospital. Nagdali kong misusi sa mga ospital sa siyudad. Pero wa ko makita si Lumen.
Wa na ko motuo nga gidala si Lumen sa ospital. Nagkadako ang akong pagtuo nga mitago siya nako. Bakakon diay siya. Di diay tinuod ang iyang gugma nako. Iya lang diay kong gipalaom. Naglisod ko sa pagpakigbatok sa kaguol nga midungkal sa akong kaugalingon. Gipadagan kog kusog ang akong kotse.
Unya wa ko makalikay sa usa ka ten wheeler truck nga kusog nga nagpaingon nako.
MIPADAYON ko paglakaw. Wa ko mohunong. Gipangita gyud nako si Lumen. Pagkataas sa dalan nga akong gisubay!
Unya nahiabot ko sa tumoy sa maong dalan. Si Lumen! Nagtindog siya sa kinatumyan sa dalan. Nagsul-ob siyag puti nga bestida. Iya kon gikamay. Tumang kalipay ang akong gibati.
“Lumen!”
“Rodell!”
Naghangpanay mi si Lumen. Unya mitungha ang usa ka kahayag nga naggikan sa ibabaw. Mora mig gisuyop si Lumen paingon sa itaas. Mora mig nagpautaw-utaw sa huyop sa hangin. Nindot kaayo ang among gibati. Unya nagpahiyumay mi si Lumen. (Katapusan)