WA PA modugo ang Adlaw sa nawong sa silangan nagbaklay na ming unom subay sa bakilid nga dalan sumpay sa tugkaran nila ni Noy Loloy, ang bag-ong manunuli sa among balangay. Katugnaw mibakos sa among kalawasan dihang mihaguros ang huyuhoy sa banagbanag. Pag-abot namo sa dapit sa among tuyo diha na si Noy Loloy nagligo sa iyang mga hiniktan. Sugarol siya nga ulitawo.
“Nia man mo sayong nagganayan, unsay inyong tuyo? Morag nahibung ang manunuli.
“Magpatuli sila, Noy.” Mitingog si Kuya Opong nga akong maguwang nga dugay nang gituli.
“Duna moy kuwartang gida?” Suna ni Noy Loloy.
“Duna, Noy, gikan ni sa among alkansiya.” Tubag ni Filoteo.
Wa na motingog ang manunuli nga maoy pagkahuman sa iyang pagkaligo sa mga hiniktan.
Misaka sa itaas ug sa pagkanaog nagda na sa usa ka kitchen knife. Mibati kog kakulba. Sila pud si Oming, Moloy, Nene ug Berto sayod kong gikulbaan sad kay nag-anam kaluspad ang ilang nawong. Nakita kong gibaid ni Noy Loloy ang kutsilyo sa bairang bato nga di kaayo layo namo. Pagkahumag baid nagpangidlap kini sa kahait.
“Kinsay mouna, sabot ta nga way moayay o mosinggit sa kasakit kay makaamol sa kutsilyo.”
Mibanaw sa mga gutlo ang kahilom. Nagpanuko, nahadlok ang tanan kay way naningog namo.
Nakasabot ang manunuli nga kami nahadlok. Inanayng mibathay ang mabiaybiayon niyang pahiyom samtang mikidlap ang iyang mga mata.
Sige na ta kay nangatol na kining mga tudlo.” Misamot pagbathay ang pahiyom sa manunuli sa baga niyang mga ngabil. Kalit gitukmod si Moloy ang kinagamyan namo nga hapit naumod sa yuta. “Siya, Noy, ang mouna.” Pulong ni Berto.
“Di ko, uy! Bahala na, pauli ko ron.” Mibangon ug mihanag lakaw si Moloy.
Gilubag ko ang akong dunggan. Nanginit kini. “Ako, Noy, ” mibulontaryo ko.
“Kanay isog nga bata. Hala, yaka diha sa gitumpi nga mga bukong ug piyunga ang mga mata.”
May gipasok ilawom sa yamis morag kahoy. Kalit mikurog ang akong paa dihang gikudlitan. Buot kong mosinggit sa kasakit. Giusban sa pagkudlit. Morag maputol ang akong buhi sa kasakit bisan miutog kini sa sigeg gunit sa manunuli.
“Malditong pikoy, um! “ Katapusang kudlit nga mipikas sa panit. Miginhawa kog lawom. “Human na,” matod sa manunuli.
Mibuka ang akong mga mata. Nakita ko nga nangluyloy ang akoa dihang gituthoan og inusap nga udlot sa bayabas ni Noy Loloy. Nag-agas ang dugo sa samad.
“Motang-on ra na, Dong. Kinsay sunod!” Sing-al sa manunuli.
Miduol ug giagbayan ko ni Kuya Opong nga nagtisngi samtang naglingkod ko sa lantay.
Mingsunod sila si Berto, Nene, Filoteo ug Moloy. Unsay akong nasinati nga sakit ila sad nga natagamtaman. Nagkurog ang ilang mga paa ug nabasa sa luha ang ilang mga mata. Nahibung sila nganong wa dawata ni Noy Loloy ang akong kuwarta. Ako sad gibatig katingala.
Sa mando sa manunuli naglumba mi pagpangambak duol sa nagtaob nga dagat paghugas sa among mga samad.
Gilatigo si Kuya Opong ni Papa kay wa mi mananghid sa akong pagpatuli. Pagka gabii ubos sa among masitasan nakita ko si Noy Loloy ug si Nang Auring, pag-umangkon ni Mama, nga nagparayganay sa sabakan sa kilumkilom. Nahibawo na ko nganong wa dawata ni Noy Loloy ang akong gibayad sa pagpatuli. (Katapusan)