Oliver P. Flores
Sogod, Cebu
LANDONG na ang kahapunon. Migawas si Justo sa ilang karaang balay aron magpahayahay. Lagsik gihapon siya bisa’g nagpangedaron na’g sitenta. Nakita niya si Perfekto nga nag-inusarang nag-inom og tuba sa gawas sa tubaan ni Inse Juana. Managsama silag edad.
Giduol ni Justo si Perfekto.
“Matay, Bay, nag-inusara ka man lang! Lawom ka mag gihunahuna!”
Milingkod si Justo sa bakanteng silya atbang ni Perfekto.
“Ada, ang anak kong babaye nga nag-alagad sa atong simbahan, gustong ilaron ang Ginuo.” Nagpanglingo si Perfekto.
“Si Estrella?” Nakugang si Justo. “Kay ngano man diay? Buotan man nang imong anak. Dugay na gud na siyang nagsilbi sa atong simbahan.”
“Asa ka buotan? Sus, gusto niyang ilaron ang Ginuo, uy! Sige’g alagad sa simbahan, hapit na lang tanang adlaw tua sa simbahan. Pero por diyos por santo, numero unong libakera. Himantayon ug palaaway pa gyud.”
“Na, nagtamod lang na siya sa giingon sa pari, Pekto.”
“Unsay giingon sa pari? Kay ngano man kuno, bi, Justo?”
“Di ba sa usa ka bahin sa Misa, moingon man ang pari sumala sa giingon sa Ginuo nga, “Ayaw tan-awa ang akong mga sala kundi ang pagsalig sa imong simbahan.”
“Bitaw sab, no, Justo? Mao tingali na ang gibasehan sa uban natong mga opisyal sa gobyerno. Sige’g tabang sa simbahan, sige’g panimba. Pero sige sab og pangurakot sa kuwarta sa mga tawo. Sige’g sinalbahis ang kinaiya.”
“Aw, mao gyud tingali, Pekto. Kay misalig man sila sa simbahan pinaagi sa ilang pagtabang ani bisag duna silay mga kasaypanan. Nagpadayon sila sa pagbuhat og di maayo basta duna lang silay pagsalig sa simbahan.”
“Ah, para nako, Justo, di gyud mailad ang Ginuo. Mao bitaw nga gusto kong mogawas si Estrella sa pag-alagad sa atong simbahan kay akoy nauwaw, uy!”
Nakapangawot si Justo sa iyang ulo. Wa dayon siya makatubag kay dunay mga nangagi sa iyang kinabuhi nga iyang nahinumdoman.
“Para nako, Justo, ang nag-alagad sa simbahan angay respetuhan ug tahuron. Pero unsaon sa pagrespeto ug pagtahod sa mga awo anang akong anak nga pagkabati man niyag kinaiya? Na, nagtan-aw ang Ginuo, uy, sa mga buhat ug kinaiya sa tawo. Di gyud Siya mailad!”
Nagpakahilom gihapon si Justo. Morag mihuot ang iyang dughan.
“Ikaw, Justo. nganong migawas man ka sa pag-alagad sa simbahan? Di ba nag-alagad man sab ka sa atong simbahan kaniadto isip lector, kanang tigbasa sa mga pulong sa Diyos sa pagsugod na sa Misa? Migawas ka, no, kay daghan kag kasaypanan! Lain-lain ang imong mga babaye, daghan ka’g mga anak sa gawas. Maong namatay ang imong asawa tungod sa konsumisyon. Migawas ka sa pag-alagad sa simbahan kay ikaw mismo nakahibawo nga di mailad ang Ginuo, di ba?”
Wa na si Justo makaantos sa gibati niyang kasakit sa dughan. Nagdali siya nga mibiya kang Perfekto nga mitungab sa tuba sa gikuptang baso. Morag nagbiaybiay ang tinan-awan ni Perfekto kaniya. (Katapusan)