Dear Papa Joe,
Tawaga lang ko sa pangalan nga Mon 40 anyos nga taga Cebu ra, minyo ko pero gibiyaan sa asawa uban sa among anak. Wala koy mahimo di nako sila mapugos na mopabilin nako kay pabug-at ra ko nila.
Usa ko ka baldado ug ang nagtan-aw tan-aw mao nalang akong mama.
Nadasmagan ko og sakayanan mga pipila na katuig ang nilabay wala maulii akong bali na mga tiil kay siguro di man sad mahal nang dapat kay gipasemento ra man sa nakabangga nako pero nagkaimpeksyon mao na di nako makalakaw karon.
Sakit para nako na ultimo wheelchair wala koy ikapalit kay pobre lagi ko.
Ako sad mga igsuon di sad katabang nako siguro kay galisud sad sila ug molikay man gani kung manawag ko.
Para nako wala nay pulos akong kinabuhi ug lami na kaayo ipakamatay. Para nako wala nay Ginuo kay iya ra ko gipasagdan.
Naa nuoy mga sagbot sa katilingban wa gyud balii, ako noon na nagtinarong mao na nuon ang gaantos.
Kuwang nalang og gamay maghikug nako mao na nagpadala ko nimo og suwat basin matabangan ko nimo, daghang salamat.
Mon
Mon,
Dili ko kabasol nimo no kay dili lalim na mahimong baldado. Maglisod ko og pagpasabot nimo kay magdepende na sa tawo unsaon niya pag dawat ang kamatuoran ug pag dawat na di pa katapusan ang tanan.
Kon tapuson nimo imong kinabuhi wala kana magsulbad og problema ug nag awhag pa sa uban na mao nalang nay solusyon.
Kon gaantos kaman hunahunaa na naa pay mas labaw nimo kalisud.
Pangitaa ang uban na abilidad nimo na wa magkinahanglan sa baldado nimo, pasalamat ka kay ang uban baldado na wapay makatulgan na tarong. Hunahunaa ang pwede ug dili ang di na pwede, ug timba ang imong pagsalig sa Diyos.
Papa Joe
(Sa inyong tampo ipadala lang sa papajoesuperb@gmail.com)