Ernesto Dael Pacaña
Jasaan, Misamis Oriental
SA TANANG drayber usa si Delpin nga labing hadlukan. Kini tungod sa tuyo niya nga ampingan ang iyang mga pasahero. Daghan ang mga tawo nga nakadayeg kaniya. Dili siya paspasero ug dili tigpaugat sa trapiko.
Batan-on pa si Delpin. Guwapo ug hilig makighigala. Bahin sa babaye, dili siya sama sa ubang drayber nga palikero. Alang kaniya usa ra ang babaye nga dad-on niya sa altar sa kaminyuon.
Tinuod nga usa siya ka drayber nga hinay mopadagan sa sakyanan, ilabi na kon ang mga pasahero edad-edaran na. Lagmit sila dili mosakay sa dyip kon ang drayber kusog magpadagan. Hinuon kon dunay pasahero nga magdali pakusgan niyag diyutay ang pagpadagan; dili todo.
Apan usa ka adlaw nga namasada siya dihay duha ka tawo ang misakay sa iyang dyip. Ang usa kanila mihangyo nga kon mahimo, pakusgan niya ang pagpadagan kay nagdali sila. Ang problema kay naay ubang mga pasahero.
“Unsa god ni? Wa na bay laing kusog pa niini?” pulong sa usa nga maoy nihangyo nga pakusgan ang dagan. “Mora man sab og tipal-o ang dagan ning imong dyip!”
“Hadlukan ning draybera, Pre…” matod sa kauban.
“Sir, pasensiya lang kay naay atong mga senior citizen,” tubag ni Delpin. “Regular lang dagan nato. Asay maayo kon mobalhin na lang mo?”
“Ay, buwisit kini nga drayber!” Dayon nanganaog ang duha.
Dihay laing higayon nga gibugalbugalan siya sa usa ka kailang drayber. Miingon kini nga mas maayo nga mohunong na lang siya pagdrayeb, kay kataw-anan kuno ang usa ka drayber nga hinay mopadagan og dyip. Maayo pang magbaklay na lang ang pasahero kaysa mosakay sa usa ka dyip nga nag-aginod.
“Nganong magbuot man mo kon ingon ini ang pagpadagan kog dyip? Gusto lang ko nga komportable ang akong mga pasahero nga mahilayo sila sa disgrasya.” Mao ni itubag ni Delpin sa moyaga-yaga kaniya.
“Pasagdi sila, Delpin,” matod sa usa ka suki niyang pasahero. “Naa bitaw usa ka panultihon nga ‘Ang hinay molakaw, kon matunok, mabaw; ang nagdali, kon matunok, lawom.’ Ayaw silag baliha!”
USA ka disgrasya ang nahitabo sa kailang drayber ni Delpin. Ang dyip niini nabangga sa poste sa elektrisidad. Daghan ang pasahero ang nangaango, way labot sa duha nga namatay. Kusog ang dagan sa dyip sigon sa mga saksi. Wala mamatay ang drayber, apan nabali ang iyang duha ka tiil ug wala nay higayon nga siya makalakaw pag-usab.
Giduaw ni Delpin ang kailang drayber sa panimalay niini.
“Bay Delpin, salamat nga miduaw ka kanako,” matod sa baldadong drayber. “Husto ikaw sa imong pag-ingon nga dili maayo ang paspas nga mopadagan og sakyanan. Tan-awa unsay nahitabo nako!”
“Ingon man gayud ang latid sa kapalaran sa tawo, Bay,” ni Delpin nga naluoy sa kahimtang sa higala. “Miduyog lang nako ang maayong kapalaran, mao nga wa mahitabo nako ang imong nahiaguman.”
“Bay, kon misunod lang ko nimo, dili unta ko mahimong usa ka inutil. Ulahi na ang tanan…!” luhaan nga namulong ang higalang drayber ni Delpin. “Kon hinay pa unta kong nipadagan sa akong dyip sama nimo, Bay Delpin, dili unta ko maingon ini!”
Taudtaod nanamilit si Delpin human niyag tunol og tibuok usa ka gatos ka pesos sa drayber nga kaniadto nagbugalbugal kaniya. (KATAPUSAN)