Mar O. Rabaya
Sarasota, Florida 34235, U.S.A.
TUYHAD ang linaktan ni Pete nga namaybay daplin sa barangay road sa Kimba, Cansojong, sayo sa hapon. Tul-id gihapon ang iyang bayhon ug hapsay ang hinapay nga sinaw pa sa tipal-o ang buhok. Morag wa matigulang bisan pa man sa iyang panuigon. Ug didto sa eskina nakita niya nga nagpunsisok ang mga estambay nga sagad iyang mga estudyante kaniadto. Way mga trabaho labi na ning panahon nga nagpasulabi ang pangurakot sa kadagkuan sa kagamhanan.
“Sir, hapit una! Gimingaw baya mi nimo…!” timbaya sa mga estambay paghitangka ni Pete sa ilang nahimutangan.
Maestro kanhi sa Cansojong High School sa wala pa molangyaw si Pete sa Amerika. Kay bagsik nga magtutudlo, ‘Sir’ ang tahod sa mga estudyante kaniya. Human sa trayenta ka tuig nga pagka-maestro sa Amerika, retired teacher na siya karon ug mibalik sa Pinas nga pensiyunado na.
“Glad to meet you again, boys!” Gilamano ni Pete ang matag estambay uban ang pangumosta.
“Nia ‘tawon barugbarog lang, paabot sa milagro gikan sa gobyerno. Kanus-a ka pa niabot, Sir?” pakisayod sa usa sa mga estambay.
“Mga semana na. Nakapalit kog apartment nga gipuy-an ko karon. Lagmit anhi na ko puyo sa atong natawhan ug di na tingali mobalik sa Amerika…!” patin-aw ni Pete.
“Nia sad imong waswit…?” laing estambay nangutana.
Nagngislo si Pete nga mitubag, “Not married, uy! Nangita pa kog tsiks!” May gikuot siya sa iyang backpack ug gitunol ngadto sa mga estambay. Mga retrato sa mga babaye. Dunay puti, itom, hikot og mata, duna say lisngag og ilong. Pulos mga guwapa.
Samtang nagbanusbanos pagtan-aw ang mga estambay sa mga hulagway, mipagarpar si Pete, “Napulo sila ka buok akong gikaipon. Way gipakaslan. Katorse akong mga anak sa Amerika sulod sa 30 anyos!” Migiswid ang iyang simod samtang namulong.
“Ngiga sad, ah! Giunsa man nimo pagdiskarte nga pisnga man imong hitsura, Sir?” pangutana sa mga estambay.
“Way pisnga sa abtik. ‘Will power’ lang ang pasok!” pasigarbo ni Pete.
Nagtinan-away ang mga estambay nga puno sa kahibulong sa dayon nang biya ni Pete sa pundok. Mipadayon si Pete sa iyang ‘jogging’ hangtod nga miabot siya sa iyang pinuy-anan. Daghan ang nagpaabot kaniya dinha sa nataran sa iyang aparment. Kasagaran mga tsiks nga nangindahay mahaw-as sa ilang kahimtang karon. Duna say mga batan-on nga nangsulisit alang kunohay sa ilang basketbol.
PAGLABAY sa mga pipila ka bulan nakit-an na sad sa mga estambay si Pete nga naglakaw sa mao gihapon nga dalan sa Kimba sayo sa hapon. Nagsungkod na siya kay nagtakihod ug nagping-it ang dagway samtang hinay nga naglakaw daplin sa dalan.
Usa ka estambay ang mitagad ug miagak kaniya. “Unsay nahitabo nimo, Sir?”
“Sakit ang akong mga tuhod, hasta hawak…” matod ni Pete nga mipahiluna sa bangko.
“Power failure na kana! Para na lang na sa pangihi kay tigulang ka na man god, Noy…!” mabiaybiayong siyaok ni Itad.
“Dong, nganli lang kog kuwanggol kaysa tigulang…!” napungot nga namulong si Pete sa pundok.
“Aw, WANGGOL ka diay, Noy…” tubag-bugalbugal ni Itad.
“Unsa man nang ‘wanggol’? Tug-ani ko…” sukna ni Pete.
“Tigulang na, kuwanggol pa…!” Ug nangatawa ang mga estambay. (KATAPUSAN)