Alcea Maningo
Cangyan, Carmen, Cebu
DINGDONG! Dingdong! Mibagting ang ‘doorbell’ sa panimalay ni Mary. Sila dang duha si Daniel, dos anyos nga anak nilang John, ang ania karon kay si John, iyang kapikas nga may sakit tua sa ospital. Ning sayong kahapunon nahinanok ang bata ug gibutang kini niya sa kuna sa iyang lawak. Milili si Mary sa bentana ug midungaw sa ilang hagdanan. Wa may koral kining ilang balay ug luna sulod sa Green Meadows Subdivision. Dili ganahan si John nga koralon ang ilang balay kay masalipdan ang kaanindot niini.
Nakita ni Mary si Robert nga nagbarog ubos sa hagdanan nga may pito ra ka ang-ang. Nagbitbit kinig pungpong sa bulak nga rosas ug kahon sa tsokoleyt. Nagmug-ot ang nawong ni Mary. Wa gyud siyay gana nga moatubang kang Robert. Di lang siya kaprangka. Dihang na-ospital ang iyang bana, nagsugod pod og pangulitawo kaniya si Robert. Kauban si Robert nga magtutudlo ni John. Gipahimuslan niini ang higayon nga atua sa ospital si John tungod sa sakit sa utok. Nakaingon si Mary nga traydor nga higala si Robert ug oportunista.
Usa na ka tuig kapin nga tua sa ospital si John. Gibalibaran na ni Mary si Robert nga minyo na siya ug may anak. Angay nga iwaling ni Robert ang iyang pagtagad ngadto sa usa ka dalaga. Apan wa gyud si Robert molunga. Kada Sabado sa hapon mamisita gyud kini kaniya. Nagsalig tingali kay wa sa balay si John.
“Matod pa sa usa ka banggiitang magsusulat, ‘Walay sayop o dautan sa masulti o mabuhat sa tawo sa ngalan sa gugma’,” ni Robert ug mao kini ang balik-balikon niyag sitar aron pagtental kang Mary.
“Bisag unsa man lang god ang maabot sa utok sa magsusulat aron lang dunay masulat,” mao pod ni ang itubag ni Mary. “Pero dili man na magamit sa tinuod nga tawo, kay duna may balaod ang Diyos ug lagda sa moralidad nga angay natong subayon.”
Nakahukom si Mary nga karon na ang katapusang higayon nga padayunon niya si Robert. Prangkahan na gyud niya ang ulitawo.
“Maayong hapon, Mary!” ni Robert nga nagpahiyom dihang giablihan ni Mary ang pultahan. Gitunol niya ang iyang dala kang Mary.
“Dili na ko modawat ana, Bert. Dalha nag balik sa inyo,” ni Mary.
Nahilaw ang nawong ni Robert. Misulod siya sa sala ug gibutang ang mga regalo ibabaw sa usa ka lamesita. Wa pa gani siya makalingkod kay wa man sab siya palingkura ni Mary, giprangkahan dayon siya ni Mary.
“Kini na lang ang katapusang pagbisita nimo, Bert. Ayaw na usiki imong kahago ug panahon. Naglaom pa ko nga ma-maayo pa si John. Giila siyang usa ka ‘genius.’ Kahait sa utok ang hinungdan sa iyang sakit, ug kalantip sa utok ra sab ang makakita og sulusyon niini. Nasayod kong mahiuli pa siya ug matibuok pagbalik ang among pamilya. May gipanumpaan ko sa among kasal, busa obligasyon nako ‘in sickness and in health’ nga moalagad niya. Wa kay mapaabot nako. Ayaw na pagbalik kay di na bukas among pultahan alang nimo. Kon hikit-an tikag usab ubos sa hagdanan, tawgon ko ang sekyu sa subdivision ug ipaguyod tika sa gawas. Maulawan ka lang unya!” mga pulong ni Mary nga puno sa kaseryuso ug kamatinud-anon.
Nagpanglad-ok sa iyang laway si Robert samtang namati sa gipanulti ni Mary kaniya.
“Swerte gyud kaayo si John nimo, Mary,” matod ni Robert. Naminghoy siyang mitalikod ug huyhoy ang mga abaga nga nanaog sa hagdanan. (Katapusan)