John Tam. Ybañez
Gun-ob, Lapu-Lapu City, Cebu
KANUS-A man ta magtukod og ba’y, Jan?” matod sa akong asawa nga si Nikka usa niana ka hapon paghiuli ko gikan sa trabaho. “Maikog na kaayo ko dinhi sa ilang Manang Jovy.”
“Pailob lang una, Day Nik, kay sa di madugay sugdan ta pagtukod ang atong payag,” nako pa nga naghukas sa akong karsones ug polo. “Gisultihan ko na bitaw ka nga hinay-hinayan ta pagpabarog ang atong pinuy-anan pinaagi sa makita ko sa Superbalita. Paabuton ta lang nga mapatik ang akong mga sugilanon.”
“Apan kanus-a pa man tawon to mapatik nga bag-ohay pa man to nimo napadala? Ug nakaseguro ka ba nga dawaton to?”
“Seguro ko kay anindot ang maong estorya ug dasok sa pagtulon-an,” tubag ko.
Sukad mahugno ang among balay nga gama sa nipa, coco lumber ug kawayan tungod sa bagyong Yolanda mitipon lang una kami sa kongkretong balay nila ni Manang Jovy, akong maguwang nga igsuon, kansang kapikas atua manrabaho sa Hong Kong.
Ang makita ko sa trabaho isip mensahero igo ra gyud intawon sa among konsumo matag adlaw. Kini ang hinungdan ngano nga wala dayon kami makatukod og balay human sa makalilisang nga urakan. Napalit ko ang maong balay gikan sa usa ka magtiayong namalhin og puyo pinaagi sa nadawat kong pabawon gikan sa sibyaanan nga akong gialagaran isip field reporter. Usa man god ko sa naapil sa gipatumang retrenchment sa kompaniya.
Mao untay akong gamiton ang mga haligi sa naguba nga pinuy-anan pagtarok og lain apan dili na magsilbi kay labihan nang gabuka. Hinuon, may mga dapat pa nga mahimong gamiton apan diyutay na lang.
Mo-lima ka buwan na kami sa ilang Manang Jovy nga way abang-abang ug naikog na kaayo kami kaniya ug kang Manoy Pael nga iyang bana, busa naglungutlungot na si Nikka nga makatukod na kamig kaugalingong balay bisan gamay lang nga igong kapuy-an namong magtiayon ug sa tulo namo ka liwat. Apan unsaon nga wala pa man akoy tarong pangita sukad ako mapalagpot sa DyCR.
Sanglit gitugahan man ako sa talento sa pagka magsusulat nakahunahuna ko nga itukod og balay ang makita ko sa pagpanuwat sa mga magasin ug mantalaan ilabi na sa Bisaya ug Superbalita. Anam-anamon lang namo pagpamalit ang mga materyales nga gikinahanglan ug kon makompleto na ayha pa ipapanday. Ug walay problema sa panday kay anaa man si Papa Romy nga makamao sa maong trabaho. Bag-ohay lang kining miretiro sa iyang trabaho sa baraderohan sa Lapu-Lapu City.
“Unsa man nang imong da’, Jan?” ni Nikka nga nakakita nga may gibitbit kong papel nga linukot usa niana ka adlaw.
“Superbalita. Napatik na gyud ang akong tinukawan ug hinaguan,” nako pa nga mapagarbuhon kaayo.
“Motan-aw kuno ko, bi.”
Gitunol ko kaniya ang kopya sa Superbalita ug iya dayong gipakli ang pahina diin nagbansiwag ang akong estorya. Milumpayat ang akong kapikas ug daw bata nga misinggit: “Yeheyyy! Makatukod na gyud mig balay si Janry!”
Miligid ang mga adlaw ug nagsunod-sunod pagpanggawas ang akong mga sinulat sa Superbalita diin gawas sa sugilanon, aduna pay mga balak ug dulapulong. Ug natukod gyud ang bag-o namong puluy-anan ni Nikka.
“Salamat sa Diyos nga nahuman na gyud ang atong balay, Janry, ang gipangandoy kong balay. Dinhi makapatuyang na ta sa atong gusto, sukwahi sa ilang Manang Jovy nga pirme lang tang magkinto, labi na nga may pagka estrikto usab si Manoy Pael!” (Katapusan)