Binasi sa Lucas 5:1-11
Niadtong nilabay nga bulan aduna akoy mga kahinabi didto sa Manila ug nahisgotan namo ang umaabot nga ikaduhang National Congress of the Clergy nga nahitabo niadtong 25 hangtud sa 29 Enero. “Nindota unta no kon magkasabot kita sa pipila natong mga kaila nga pari ug managan ta sayo sa buntag kuyog ang pipila sa atong mga kailang pulis,” nagkanayon ang usa kanamo. “Bitaw no. Nindota unta nga mapakita nato nga nagkahiusa kita alang sa usa ka han-ay ug malinawon nga piniliay,” nitubag ang lain.
Sa laktod nga pagkasulti, gipaambit namo ang among nasabutan ngadto sa usa ka chaplain sa Camp Crame ug kini niuyon. Gitahasan ako sa grupo sa pagpangayo og permiso sa mga nag-organisar sa umaabot nga panaghugpong sa kaparian didto sa Manila.
Ang maong kongreso sa mga kaparian nisubay sa tema sa tuig sa kaparian nga: “Ang Pagkamatinud-anon ni Kristo, ang Pagkamatinud-anon sa Kaparian.” Kapin kon kulang sa 5,500 ka mga pari ang nitambong gikan sa tanang diyosesis sa Pilipinas. Sulod niining mga adlawa nadasig kaming mga pari diha sa among panag-uban. “Wala ka mag-inusara,” maoy usa ka mensahe.
Pinaagi sa mga liturhiya nga maayong pagkahan-ay ug pagkasaulog, nabati namo ang makaayo ug makatarong nga presensya ni Kristo. Nahigmata ako pag-usab sa gahum sa pulong sa Dios samtang ako naminaw sa gipaambit sa mga magwawali. Kon maayo ug maampuon ang pagpangandam sa pagwali daghan man diay ang matabangan.
Nananghid ako sa mga nag-organisar sa kongreso. Daw napukan ang among gilauman sa dihang gibalibaran mi. Insakto man sad kay basig maulahi og abot ang kaparian, unya ang among banggiitang magwawali nga si Padre Raniero Cantalamessa masilo unya. Si Padre Raniero diay maoy magwawali sa Santo Papa ug uban pang kadagkoan sa Simbahan.“Morag dili kabubut-on sa Ginuo,” giingnan nako ang akong kauban. Amo na lang kining gikalimtan. Gibati namo nga wala kami magmalampuson sa among gitinguha.
Apan lain man diay ang laraw sa Dios.
Pipila na lamang ka adlaw usa magsugod ang kongreso, gitawagan ako sa akong kaila gikan sa Manila. “Padayon ang dagan kay ang mga chaplains buot kining padayunon uban sa mga pulis, mga pastor, ug mga imam (morag pari kini sa mga Muslim),” niingon siya. Nakugang ako. Ang liso nga gitanom niturok diay ug lain ang nibisbis niini!
Si Simon ug ang iyang mga kauban walay nadakop nga isda. Tibuok gabii sila nga nangisda nga walay nakuha. Giduol siya og usa ka tawo nga dili mangingisda; hinunoa usa ka karpentero. “Itaktak ang imong pukot,” gimandoan siya. Nipatuo si Simon ug daghan kaayo siyang nakuha nga isda.
Gani mabasa nato nga hapit na magisi ang iyang pukot. Nagpakitabang siya sa uban ug hapit na pod malunod ang sakayan sa mga mitabang. Daghan kaayong isda. Sa pagkakita niini ni Simon Pedro niluhod siya ug giingnan niya si Jesus nga magpahilayo kaniya kay makasasala man siya. “Nahingangha” ang pulong nga gigamit ug kini dunay kalambigitan sa pagkakalit ug pagkawaladamha sa nahitabong milagro.
Apan ang tubag ni Jesus: “Ayaw kamo kahadlok; sukad karon modakop kamo og mga buhing tawo.”
Nahinayon gyod ang dagan apan gihimo na kini sa kadlawon sa Sabado, human sa kongreso sa kaparian. Kapin kun kulang sa 2,000 ang kapulisan, kasundalohan, kaparian, pastor, ug imam ang mitambong. May banda ug kuwetes pa.
Puno ang pukot ug ang pulong sa Dios maoy hinungdan niini.