Binasi sa Isaias 9:1-6; Salmo 98; Taga-Efeso 1:3-6, 15-18; Lucas 2:41-52
Makatandog og balatian ang gihimo sa dakodako sa mga Katsila sa dihang nakaplagan nila ang estatua ni Señor Santo Niño sa 28 Abril 1565. Sumala sa mga dokumento, si Miguel Lopez de Legazpi “mingluhod, mingsimba niini, minghilak nga walay pugongpugong ug mipakita og mga buhat sa debosyon, inubanan sa mga kaparian nga naghilak usab sa kalipay kuyog ang mga sakop sa mga barko – silang tanan nagmantala nga gigantihan sa Dios ang debosyon nga gikuptan kanunay sa Heneral alang sa Balaang Ngalan ug sa mainitong kadasig nga nagpaluyo sa pagsakop sa mga isla, tungod kay kini nakapadangat og dakong espirituhanong kaayohan sa daghang mga kalag...ang diosnong Heneral, kuyog sa uban, nagpasalamat sa Dios alang niining gasa, nga giila nila nga bug-os nga suhol sa daghang kalisdanan nga ilang giagian panahon sa panaw, ug mingsaad siya pag-usab sa pagpahinungod sa iyang nahabiling mga adlaw sa pagpaila ug pagsimba sa Balaang Ngalan.” Nanaad si Miguel Lopez sa Santo Niño. Nagpatukod siya sa unang kapilya sa Pilipinas aron maampingan ug pagasimbahon ang maong larawan. Siya pod ang unang Hermano Mayor sa Sinulog sa dihang gipahigayon niya ang unang prosesyon alang sa Niño.
Nakaplagan si Jesus didto sa templo sa Jerusalen. Apan, kon buot hunahunaon, wala man ni siya masaag. Nagpabilin siya ug nagpakaplag sa iyang inahan ug ama-ama. Ang nasaag, wala tuyoa ug walay kabangkaagan. Si Jesus kinahanglan magpabilin sa balay sa iyang Langitnong Amahan. Sayod siya sa iyang gibuhat. Makaingon pod kita nga ang larawan sa batang Jesus nagpabilin sa Sugbo ug gitugotan niya ang mga Sugboanon ug mga Katsila nga makaplagan siya.
Ibilin na lang nato sa atong handurawan kon unsay nahitabo sulod sa mga 44 ka tuig nga nagpabilin ang larawan sa kamot ni Humabon ug ni Juana, iyang asawa, ug sa mga Sugbuanon. Ginoo ray nasayod. Sa misteryoso nga paagi giandam sa Niño ang mga tawo alang sa pagbalik sa Katsila ug pagsangyaw sa maayong balita.
Tungod sa “Prinsipe sa Pakigdakit” nga mao si Sto. Niño, “ang katawhan nga kaniadto naglakaw sa kangitngit nakakitag dakong kahayag; ang nagpuyo sa mangiob nga dapit gisidlakan na sa kahayag,” sumala ni propeta Isaias. Dili yanong larawan ang estatua ni Sto. Niño kondili kahayag sa katawhan. Kon dawaton lamang nato ang iyang kahayag mawagtang ang kangitngit.
Ang maong kahayag molamdag sa “salabotan aron masayod kamo unsa ang paglaum nga alang niini gitawag kamo.” Kining mga pulong sa sulat ngadto sa mga taga-Efeso nagpakita nga ang kahayag nga gikan sa Niño Jesus kinahanglan patuhopon sa salabotan ug kahiladman sa mga tumutuo. Usa kini ka panaw latas sa kinabuhi sa tumutuo.
Ipadayon nato pahinungod sa Sto Niño ang atong mga pag-ampo, pagprosesyon, pagsakripisyo, pagsayaw, ug uban pa. Hinumdoman nato ang kalipay sa pagtuo nga gitagamtam ni Legazpi. Masaligon kitang motuman sa atong panaad. Apan hinumdoman nato nga ang atong relasyon sa Dios wala magsugod sa buhat sa tawo kondili sa Iyang pagtugog nga makaplagan siya.
Gipuy-an ba nato ang kahulogan sa singgit nga “Pit Senyor” sa atong kinabuhi?