HUMAN sa makutihong pagbugsay sa daan niyang sakayan nahiabot ra gyud si Tol sa lawod. Gilabyog niya ang tingga nga pundo sa iyang sakayan. Gianinaw niya ang naglugitom nga tubig sa lawod. Linaw ang dagat. Ning orasa sa kabuntagon namasin siya pagpanalom sa ilawom sa lawod. Daghang imbaw ug taklubo sa lawod nga giisip niyang kalingawan human sa gimbuhaton sa gitikad niyang luna sa banika nga maoy ilang gikabuhian ni Tita, iyang asawa.
“Tita, karon nga pugsanan na man lang ang atong luna sa banika nga naghulat na lang sa ting-ulan, itingob ko ang akong panahon sa pagpanalom og dagkong imbaw ug taklubo sa lawod. Yawat na lang makakuwarta ta samtang naghulat sa tingpugas.,” matod ni Tol sa iyang asawa human sa ilang pamahaw. Unya gidahik niya ang iyang sakayan daplin sa baybayon.
“Maayo untag kaluy-an ka ni Senyor Sto. Nino, Tol, nga makakuha og daghang imbaw ug taklubo. Sus, hapit na ra ba diay ang Sinulog sa Balaang Bata!” ni Tita nga mihapuhap sa iyang tiyan nga upat na ka bulang nagsamkon sa una nilang liwat ni Tol.
“Sagdi lang. Basin tuod kaluy-an ko ni Senyor Sto. Nino,” ni Tol nga nagpasiklap sa iyang asawa nga nagduko. “Makaadto gyud ta sa siyudad sa Sugbo sunod semana aron mosaksi sa Sinulog kon debuynason ang akong pagpanalom karon.”
DIDTO sa lawod mitidlom pagsalom si Tol sa kinailadman sa lawod. Miliraw ang iyang panan-aw ilawom sa lawod. Dagkong imbaw ug taklubo ang iyang gipangita. Apan nasangit ang iyang panan-aw sa usa ka butang nga nasangyad sa pinong balas. Hayag kaayo ang maong butang, usa ka gamayng rebulto ni Sto. Nino nga natugsad sa balas sa lawod. Mikidlap kini ug migilaw. Miutong siya ug mitidlom ug gibuwanit ang gamayng imahen sa Sto. Nino gikan sa balas. Nakurat siya dihang maoy nasugatan sa iyang panan-aw ang bagang duot sa nagkadaiyang isda nga mialirong kaniya nga nagkupot sa imahen. Daw nag-sinulog ang mga isda nga naglibot kaniya samtang nagkupot sa imahen.
Unya mikalit pagsulbong si Tol. Mitunga siya ibabaw sa lawod nga nagkupot gihapon sa gamayng rebulto ni Sto. Nino. Nag-abot ang iyang gininhawa nga mikapyot sa iyang sakayan. Mitungtong siya sa luwang sa sakayan, apan nahasiga ang iyang mga mata. Ang bagang duot sa nagkalidades nga mga isda misunod diay kaniya ug tagsa-tagsa nga naglukso sa luwang sa sakayan. Pipila pa ka gutlo napuno na sa nagkisi-kisi nga mga isda ang luwang sa sakayan ni Tol. Gipahiluna niya ang imahen sa ulin sa iyang sakayan. Daw dili siya makatuo sa daghang isda sulod sa iyang sakayan. Pagbalik niya sa ulin sa sakayan wala na niya igkita ang imahen ni Sto. Nino.
Paspas nga namugsay si Tol nga nagpahiyom. Nasayod siya nga gitabangan siya ni Senyor Sto. Nino ug nagpakita pa gayud kini kaniya kaganina aron pagsaksi sa pagsinulog sa mga isda ilawom sa dagat. Malipay gyud si Tita sa daghang isda nga iyang nadala inigdunggo niya sa baybayon.
Adlaw nga Dominggo. Pista ni Senyor Sto. Nino sa siyudad sa Sugbo. Didto na sila si Tol ug Tita atubangan sa Basilica ni Sto. Nino. Misayaw sila. Nagsinulog sila. “Pit Senyor! Viva Senyor Sto. Nino! Daghang salamat sa grasya nga gihatag Nimo kanamo!” misinggit si Tol.
(KATAPUSAN)