WALA naminsar ang mga pasahero kon duna bay masabod sa ilang pagsulod sa Mini Bus nga mobiyahe padung sa Inopacan. Usa kanila si Arman, lumad nga taga Maslug, ikaduha sa katapusang barangay sa habagatang bahin sa Baybay. Girumbo niya ang atubangang lingkuranan nga tupad sa drayber sa front seat. Gipasigpatan ni Arman ang kada tawo nga mosulod pinaagi sa pagtan-aw sa monitor nga diha sa iyang atubangan. Apan wala siyay nailhan sa mga pasaherong misulod. Igo na lamang nagpaabot si Arman nga mapuno ang bus, sa dihang mikalit pagsulod ang konduktor ug nagpahibawo nga gikinahanglan sila nga mobalhin sa laing bus.

“Dili diay ni mao inyong nasakyan, balhin lang mo sa pikas bus!” matod sa konduktor.

Mibarog si Arman ug sa wala pa siya makagawas, mikalit og tipas sa iyang atubangan ang usa ka batang babaye. Mihunong si Arman ug iya untang badlungon ang bata apan misutoy kini nga daw kwitis. “Porbida bataa!” Ug misunod na lamang siya sa pagkanaog.

Sa pagtikang niya sa Mini Bus nga ilang gibalhinan, iya dayong gilili ang atubangang lingkuranan, apan pakyas. Duna nay naglingkod niini ug mao kadto ang batang babaye kaganiha. Milingi ang bata ug mipasiplat kang Arman. Mitutok usab si Arman apan milingiw siya dayon ug mipadung na lamang sa luyong bahin sa bus ug didto niya gilingkod ang iyang pagkapakyas.

Wala maglangan, nag-anam-anam na og kapuno ang bus. Misulod ang inspektor ug giihap kon pila ka buok ang nakasakay ug pila ka buok ang kuwang.

“Uno, dos... Uno dos... Uno, dos... singko... Uno, dos... singko... Usa, duha... lima...

Baynte tres! Larga!”

Sa paggawas sa inspektor ug sa pag-aksyon og sera sa pultahan, mikalit og sulod ang usa ka babaye. Midiritso kinig lingkod sa atubangan, taliwa sa lingkuranan sa drayber ug sa lingkuranan sa batang babaye. Wala kadto buhii og tutok ni Arman. Usa ka pamilyar nga barog, duna kini alom sa siko ug puti kini og uniporme; nasayod siya nga usa kini ka ‘educ student’ sa VSU.

Milarga na ang bus apan wala gyod molingi ang babaye. Mao nga mikuob na lamang si Arman sa iyang bag ug nahitagtilaw. Nakamatngon siya sa pagkuhit sa konduktor aron sukton ang plete.

“Asa man ni, Dong?” sa konduktor. “Maslug lang, Ya,” ni Arman.

Mibalik na pod og tan-aw si Arman sa likod sa babaye. Wala gyod siya mahimutang, duna gyoy pagbukal sa iyang gibati kon iyang sud-ongon ang nagtalikod nga babaye.

Naghinayhinay na og kanaog ang mga pasahero. Dihay nanaog sa Maitum, sa Pandan ug sa talipapa sa Bitanhuan. Sa pagtungod nila sa Sto. Rosario, mikalit og menor ang bus.

“Diha lang sa may waiting shed, Kuya.” Nabati ni Arman ang tingog sa babaye.

Naalarma dayon si Arman. Mihunong ang bus ug mibarog sa iyang gilingkoran ang babaye. Misuong kini sa mga handrail nga gisagbay. Nanglikay usab ang ubang pasahero aron dili sila mahitamakan ug sa paghisaylo sa tiil sa babaye, mihunong kini sa taliwala sa bus. Ug didto nakita ni Arman si Belen.

Gitunol ni Belen ang iyang plete sa konduktor. Mitutok si Arman ug sa pagliraw ni Belen sa iyang mga mata, nagkasugat ang ilang tinan-awan. Ug mikang-a kini kadali. Pagkahatag sa konduktor sa sukli ngadtong Belen, nanaog dayon si Belen.

Didto nahunahunaan ni Arman nga kon wala pa mo-ariba ang batang babaye ganiha ug kon wala pa sila ibalhin sa laing bus, basin og nagkatupad sila ni Belen ug magka-istoryahay kabahin sa taphaw nila nga panagbuwag.

Mihunong sa unahan nga sityo ang bus. Ug una si Arman manaog, iyang gitan-aw sa makausa pa ang batang babaye didto sa atubangang lingkuranan. (KATAPUSAN)

Balak: Diploma

Trending

Just in

Branded Content