DIHA'Y mga adlaw nga akong mapangutana sa akong kaugalingon kung kanus-a pa kaha ako makat-on sa mga butang nga kabalo ko nga sa ulahi niini, ako ra'y masakitan.
Di nako mataha nga mosugilon diha kaninyo pinaagi ning maong lindog sa akong mga matam-is ug mga mapait nga kasinatian sa gugma.
Ngari ko man lang gud mabubo akong tinuod nga pagbati, -- ang pagbati nga molabaw pa sa usahay, ang pagbati nga midala kanako sa walay katapusan nga pagtuo, nga ang gugma, sa bisan unsa pa, magpabilin gayod kita ngari.
Ning bag-o lang daw fairy tale ang akong kasinatian sa gugma gumikan subli kining gibanhaw sa dul-an dekada nga pagkatulog, -- ang pagkatulog nga abi ko'g di na malab-as.
Diha'y istorya sa usa ka mag-uuma nga luyo sa nasinati nga ting-init, malaumon gihapon siya nga taliwala niini, makapangita siya og mga pamaagi aron makaani.
Naguol na siya gumikan ang tanan niyang mga tinanom nangamatay na bisan sa iyang pag-dilig niini og tubig gikan sa sapa.
Ang mga adlaw nanglabay nga daw nawad-an na siya og paglaum sa kaugalingon kay ang iyang mga tanom nangamatay na.
Apan wa niya damha nga dunay duha ka mga unod sa kamote nga anaa miturok ilawom sa kahoy sa silong sa ilang payag. Didto, subli siyang natamnan og paglaum ug iyang giatiman ang duha ka turok sa kamote.
Sa kinabuhi sa tawo, gikinahanglan nga di gayod kita mawad-an og paglaum, kay wala kita masayod nga dunay mga tawo nga subling moabot sa atong kinabuhi nga maoy mobanhaw sa atong nahikatulog nga paglaum.
Pero alang nako, ang mga tawo nga moabot sa akong kinabuhi, usa ka butang nga bisan sa ibabaw sa akong lubnganan di gayod nako sila malimtan, ug kanunay nila nga handumon ang akong kaayo ngadto kanila.
Kung mawala man sila nako, usa lamang ka butang ang akong ipasalamat kanila, kana ang ilang paghigugma nga nagtudlo kanako sa daghang buot ipasabot sa kinabuhi diri sa kalibutan.