NAGDAKO si Balaw nga nagpuyo daplin sa baybayon. Ang iyang pamanit milagom na tungod sa kanunay nga pagkaligo sa dagat ug pagbulad sa adlaw.
Milabay ang katuigan. Mitaliwan na ang ginikanan ni Balaw, apan nagpabilin siyang ulitawo tungod sa pag-alima sa iyang mga manghod.
Usa ka gabii nga bag-ong misubang ang bulan nag-uwang ang mga iro. Nahigmata si Balaw nga nahibulong nganong saba kaayo ang iyang iro. Gikulbaan siya kay basin og adunay sigbin nga nanginom og bula sa dagat. Milili siya sa bungbong nga hinimo sa kawayan. Nasaksihan niya nga milagom ang balas sa baybayon gumikan sa gagmay nga pawikan nga nagkamang padulong sa dagat. Nagdali nga migawas sa balay si Balaw ug gidakop ang nahabilin nga pawikan. Gialimahan niya kini hangtod nga midako.
Tungod sa kamahal sa isda naglisod si Balaw sa pagpakaon sa binuhing pawikan. Naluoy siya niini ug nakahukom nga buhian. Gitauran ni Balaw og tag ang pawikan ug gibuhian sa dagat.
Miligid ang panahon. “Kuya, adunay pawikan nga nakuha sa baling,” pahibalo ni Yenyen, manghod ni Balaw. Nabalaka si Balaw sa iyang nasayran ug milakaw padulong sa baybayon. Maoy naabtan niya nga giihaw sa iyang kaubang mananagat ang pawikan.
“Wala mo masayod nga gidili ang pagpatay sa pawikan? Gibuhian lang unta ninyo,” ni Balaw. “Wala may mananakop diri. Ikaduha, lami ni himuong sumsuman,” rason ni Nonoy.
Nagsagol ang gibati ni Balaw samtang nagsud-ong sa pawikan. Nagsubo siya kay naluoy sa gidangatan niini, apan nalipay kay dili diay ang pawikan nga iyang gibuhian.
Miabot ang panahon nga midagsang ang isdang tulingan. Miadto si Balaw sa lawod aron managat. Naabtan niya si Nonoy ug ubang mananagat nga paspas nga nagbugsay padulong sa nagkapaw nga isda.
“Kusog kaayo ang kubit. Bag-ohay lang sab ko miabot,” ni Nonoy.
“Maayo lang unta makakuha og daghan aron adunay ikapalit og bugas,” ni Balaw nga daling miariya sa iyang pingwit.
SAMTANG nanagat naabtan sila og kusog nga unos. Tungod sa kusog nga hangin ug dagko nga mga balod nangalunod ang ilang bangka. Naluya si Balaw ug Nonoy samtang naglangoy gumikan sa katugnaw ug kagutom..
“Kon ugaling mamatay ko, pahibaw-a akong asawa nga di niya pasagdan among anak,” hangyo ni Nonoy nga nawad-an nag paglaom.
“Salig lang sa Diyos. Maluwas ra ta,” ni Balaw nga nagkurog sa katugnaw. Mihapak ang kusog nga balod ug nahanaw si Nonoy. Migambay si Balaw sa naglutaw nga bulos sa kawayan nga iyang nakit-an. Wala na siya masayod sa nahitabo sa ubang mga mananagat tungod sa kadagko sa mga balod.
“Lord, maluoy ka! Luwasa intawon ko!” tuaw ni Balaw nga mihangad sa kawanangan. Pagka taudtaod mibunok ang kusog nga ulan. Nagpasalamat siya kay natambalan ang iyang kauhaw. Tungod sa kagutom gikaon ni Balaw ang mga lusay nga naglutaw sa dagat. Hapit na siya mawad-ig panimuot dihang nakakita siya og langgam nga naglupad ibabaw sa iyang nahimutangan. Unya gipiyong niya ang iyang mga mata tungod sa kakapoy.
Pagmata ni Balaw iyang nabati ang kasakit sa iyang lawas.
“Kuya, luwas na ka. Nakit-an ka nga gidagsa sa baybayon uban sa usa ka pawikan. Di ba mao ni ang timailhan sa imong binuhing pawikan kaniadto?” matod ni Yenyen.
“Hain na diay karon ang pawikan?” pangutana ni Balaw nga nabalaka.
“Milangoy na padulong sa lawod,” ni Yenyen.
Mitulo ang luha ni Balaw samtang nagsud-ong sa tag. Giluwas siya sa pawikan nga iyang gialimahan kaniadto.
Pagka sunod adlaw miadto si Balaw sa baybayon. Samtang naglingkod siya sa daplin migimaw ang pawikan nga iyang binuhi kaniadto. Mitan-aw kini kaniya ug dayon mikapakapa padulong sa lawod. (KATAPUSAN)