Mar T. Patiga
SNES, Carlock St, Cebu City
NAGDIBAL ang akong hunahuna. Naglibog ang akong kaisipan.
Wala kong kasabot sa akong gibati, kabalisa, kakulba sa akong dughan, kakuyaw ug kahingawa. Karong adlawa molugwa na ang resulta sa mga doctor nga nag-eksamin namong magtiayon.
Ang akong asawa usa ka tindera kaniadto sa usa ka dakong department store ning dakbayan. Ako siyang pagatagbuon tapos sa iyang trabaho ug ihatod sa ilang panimalay. Dinhi nakaila ko ang tanang pamilya ni Gloria. Igo ra gayud ako sa ‘holding hands,’ agbay ug halok sa aping. Girespituhan ko siya ug ang iyang mga ginikanan nga dako og pagsalig kanako.
Apan dihay usa ka gabii nga gipugos ko siya pagpanuroy ug kalit ko siyang gisulod sa usa ka motel diha sa Colon. Wa siya kabalibad apan mitibi ug mihilak. Ang tanang pasabot gihatag ko niya, nga kon unsay mahitabo pakaslan ko siya. Wa madugay namauli kaming walay tingganay.
Pagkaugma gipukaw ko ni Mama Tintay kay may mga barangay tanod nga nangita.
“Unsay tuyo, Brod?” gipangutana ko sila.
“Dunay summon nimo, Brod. Palihog uban lang ta sa barangay hall,” matod sa usa ka tanod.
Miuban usab ang akong inahan ug nagpakisayod nako. Nga ako mismo wa pod masayod. Paghiabot namo sa barangay hall nakita ko si Gloria nga nanghubag ang mga mata tupad sa iyang mga ginikanan.
“Karon kay nia na man ang sinumbong sugdan ta ang husay,” matod sa kapitan. “Ikaw, Celo, gisumbong ka og panglugos sa ginikanan ni Gloria.”
“Kap, maulaw man sad ta nga manglugos ko sa akong hinigugma nga halos mag-upat na ka tuig kami sa among relasyon sa ilang anak.
Wa kini malilong kanila,” pangatarungan ko.
“Diin man diay kamo kagabii nga alas onse na man nga niuli si Gloria nga unta alas utso-imedya anaa na man siya sa balay?” matod sa amahan ni Gloria.
“Di ko makatug-an kon diin kami ug unsa among gibuhat, apan moingon ko ninyong tanan, ania si Kapitan Loloy motestigo, nga ako andam sa tanang higayon aron pakaslan ang inyong anak uban sa inyong pagtugot,” pasabot ko kanila.
“Unsa man, mosugot mong pakaslan ni Celo ang inyong anak? Dugay na man diay ni silang managhigugmaay,” gipangutana sa kapitan ang ginikanan ni Gloria.
Mitingog ang amahan ni Gloria nga uyon sila sa kasal.
Nakasal kami si Gloria. Managtiayon na kami. Ug wala lang damha nga milabay na ang lima ka tuig sa among panagtipon apan wala gayud kami makabaton ug anak.
Daghan ang mitambag namo nga magpahiling og mananambal aron mahibaw-an kon kinsa kanamo ang may diperensiya. Nagpa-eksamin mi sa doktora sa barangay health center. Gipahiling sab mi sa kaila niyang espisyalistang doktor. Pabalikon kami human sa duha ka semana.
MAO nga karon mibalik mi sa health center.
“Celo ug Gloria, sa mga nakita nako ug sa ubang doktor nga naghiling ninyo, kamong duha way diperensiya. Maayo mog lawas nga makahatag og anak. Kamong duha ang diperensiya kon giunsa ninyo pagduwa sa kama. Ikaw, Celo, ipahimutang imong kahigal; wala pa gani makasulod sa ‘kuwarto,’ namugwak na ka ug moingon kang lapos gani sa banig. Ikaw, Gloria, kay asawa na man, imong agakon ang ‘iya.’ Dali, tan-awa kining libro kon unsaon.”
“Hala, kalain ana, doktora, maulaw man ta ana!” ni Gloria human motan-aw sa libro diin may asawa nga nakighilawas sa bana.
“Nganong maulaw man ka nga asawa god ka, ug labot pa kamo rang duha ang maghimo ana! Buhata kana aron kamo makaanak,” matod sa doktora.
Among gituman ni Gloria ang mando sa doktora. Tuod man nakaanak gyud kami. Hapit mag-abot ang tuig sa among duha ka anak. (KATAPUSAN)