NAGKADUGO lagi ang dagat, Bay!” Nagsiga ang mga mata ni Bilong sa kahibulong ug kahikurat. Alas nuybe na sa buntag, usa ka adlaw ning buwan sa Mayo. Nagbugsay na sila si Bilong ug Tuling paingon sa baybayon aron mopauli gikan nga nanagat sa lawod ganinang alas tres sa kaadlawon. Gianinaw ni Tuling ang dagat.
“Tinuod, no! Bi, atong susihon!” matod ni Tuling.
“Naa may daghang nangaligo nga mga bata, Bay. Basig may bata nga napantok ang ulo sa bato ug nasamad,” ni Bilong.
“Dali. Paduol ta,” ni Tuling.
Ug nagpinaspasay silag bugsay sa ilang tagsa-tagsa ka baruto.
“Kinsay nasamad ninyo diha, Dong?” sukot ni Bilong sa napulo ka batang lalake.
“Kinsay nasamad ninyo, ba?” ni Tuling. “Kay nagkadugo man ang dagat!”
“Kaming tanan, naa miy mga samad!” matod sa usa ka bata.
Naglibog sila Bilong ug Tuling. Miliraw ang ilang mga mata sa matag lawas sa mga bata, apan wa silay nakitang mga samad niini.
“Hain diay inyong mga samad?” Nagkadungan pagpangutana sila Tuling ug Bilong.
“Naa ba sa kamot?” ni Bilong.
Milingo-lingo ang mga bata.
“Naa sa tiil?” ni Tuling.
Mingisi lang ang mga bata.
“Hain diay inyong mga samad? Nganong nagkadugo man kining dagat nga inyong gikaligoan?” naminti nga nangutana si Bilong nga nagtuo nga gibugalbugalan sila sa mga bata.
“Naa mi samad tinulian!” Hapit magkadungan pagtubag ang mga bata.
“Naa diay manunuli diri?” ni Tuling.
“Oo, naa! Ako...!” matod sa tiguwang nga upaw og ulo nga nagpungko didto sa baybay. Nagbaid siya sa iyang pisaw (sipol) nga misidlak sa kahait tungod sa Adlaw. “Unsa man, patuli sab mo?”
Nagtinan-away silang Bilong ug Tuling. Miihap silag katulo, dayong bugsay sa ilang tagsa-tagsa ka baruto nga misutoy pahilayo kay nangahadlok.
“Nanagan lagi mo, Noy? Mga pisot diay mo!” matod sa mga bata nga nanghugyaw pagpangatawa. (KATAPUSAN)