Ernesto Dael Pacaña
Jasaaan, Misamis Oriental
GUWAPO nga pagka lalake si Marlon. Daghang babaye nga nangandoy nga iyang higugmaon. Si Lina nahigugma kaniya ug mituo nga iyang higugmaon, mao nga gitugyan niini ang iyang pagkababaye kaniya.
Human madimdim ang katam-is ni Lina gibiyaan kini ni Marlon. Si Lina usa ka magtutudlo sa tunghaang publiko ug maanyag ug dihang nabuntis wala makaantos sa kaguol.
Naghikog si Lina. Usa ka higayon nakita na lang nga kini nagbitay sa pisi nga nahikot sa iyang liog. Imbis magbasol misamot hinuon ang pagka dukirok ni Marlon sa babaye.
“Bay,” matod sa usa ka higala, “dili ka ba mahadlok nga kalagon ni Lina?”
“Sagdi lang siya,” tubag ni Marlon. “Mao kanay babaye nga dili mogamit sa iyang utok. Kinahanglan nga ang usa ka babaye mogamit sa iyang utok aron di mabiktima. Dili man sab ko motuo og kalag, busa di ko mahadlok. Busa karong PSK na siya, charged to experience ang iyang kinabuhi.”
Busa, ingon gayud niini si Marlon nga kon dunay magustohan nga babaye, dili magdugay mahulog gyud sa iyang mga kamot. Guwapo siya ug kuwartahan. Bugtong anak ug pinatuyangan sa iyang gusto sa iyang ginikanan.
Karong bag-o miabot sa iyang kinabuhi si Marissa, usa ka estudyante sa kolehiyo sa dakbayan sa Cagayan de Oro. Maanyag si Marissa ug daghan sa mga higala ni Marlon nga tinud-on niya kini. Gikan sa adunahan nga banay sab si Marissa ug nahimo nang Queen of Cagayan de Oro. Ang mga ginikanan ni Marlon miaghat kaniya nga pakaslan si Marissa.
“Kinsa pa man ang babaye nga imong pakaslan?” pulong sa amahan ni Marlon. “Buotan si Marissa. Hapit na makatapos sa kolehiyo.”
“Ambot lang, Pa,” ni Marlon. “Wala pa mosulod sa akong hunahuna ang parminyo.”
“Bitaw, Dong Marlon, pangasaw-a si Marissa,” dason sa iyang inahan. “Husto na man imong panuigon aron magminyo.”
Apan wala matandog ang ulitawo sa mga tambag sa iyang ginikanan.
Dihang misalig si Marissa gitugyan niini ang iyang pagkababaye kang Marlon. Mimabdos si Marissa. Unya nawala si Marlon.
Mibalik kini dihang nanganak na si Marissa. Misaad ang ginikanan ni Marlon nga hatagag sustento ang anak nilang Marissa ug Marlon, mao nga wala na lang sab magsamok si Marissa kang Marlon.
Unya miabot sa kinabuhi ni Marlon si Carla. Nadani dayon ang ulitawo kang Carla ug nagpasalig nga pakaslan niya kini kon dawaton ang iyang gugma.
“I love you, Carla. I’ll marry you,” matod ni Marlon. “Sukad sa atong pagkita dili na ko mahimutang. Gusto kong hagkan ikaw kanunay. Gusto kong di na ikaw mahimulag sa akong kiliran.”
“Gihigugma ko sab ikaw, Marlon,” ni Carla. “Hinaot nga magmalipayon ka uban kanako.”
Pipila pa lang ka adlaw sa ilang pagtagay sa alak sa gugma, namatikdan ni Marlon ang butang nga sukad wala pa niya batia.
Namatikdan usab niya nga human sa uwahing pagtagay nila ni Carla sa ilang gugma, kalit nga nawala ang dalaga. Ug namatikdan pa niya ang kagil-as sa lawas nga sukad masukad wala pa niya batia.
Nagpahiling siya sa doktor nga misulti nga ang iyang sakit ‘AIDS.’ Matod sa doktor si Carla ‘HIV carrier.’
Didto sa ila, usa ka tawag sa selpon ang nadawat ni Marlon.
“Marlon, kumosta ka na?” tingog ni Carla. “Kumosta na ikaw?”
“Animal ka, Carla!” naminti si Marlon nga mitubag. “Usa ikaw ka demonyo!”
“Relaks ka lang, Marlon. Nasayod ako nga sa di madugay bation mo ang sakit nga gikhadlukan sa daghang tawo. Panahon na nga mahinumdom ka niadtong usa ka babaye nga naghikog tungod sa imong pagbinuang kaniya ug sa mga uban pa. Lintik lang ang walang ganti. Silot na nimo! Magkita ta sa impiyerno! Bye…”
Wala kapugngi ni Marlon ang iyang mga luha tungod sa hilabihang pagbasol nganong miabot pa si Carla sa iyang kinabuhi. (KATAPUSAN)