NAHIMUOT ko dihang ang akong hunahuna sa biyahe gisapawan sa mga istorya nga akong nadungog sa akong kaatbang sa paglingkod sa check-in lobby, una molupad ang eroplano nga akong gisakyan padung Clark International Airport.
Sa wala pa ang among boarding sa abyon, mipahaluna ko'g lingkod samtang naminaw og mga tukar sa akong cellphone.
Ang babaye nga nag-edad og mga 40-anyos dunay ka-istorya sa iyang cellphone ug makita sa iyang dagway ang kamingaw.
Bisan naka-earphone kos hinay, pero nadala gihapon akong atensiyon ngadto kaniya dihang akong nadungog ang mga tingog nga gipaubanan og mga luha.
“Sige lang, nak, mobalik lang si mama, para ni sa inyoha ang akong mga pagpaningkamot sa Saudi. Bisan kapoy na kaayo, nak, pero ginaantos lang nako. Ang akong pagbalik sa abroad, nak, ang himoang inspirasyon sa imong pag-eskuwela. Bisan nangabit imong papa, nak, gipasagdan na lang nako siya, bahala'g wala na siya sa atong balay. Paningkamot gyod og eskuwela, nak, atimana imong manghud, pa-eskuwelaha pirmi.”
Kini ang na-rekord sa akong cellphone, kay na-interesado ko, hinungdan nga akong na-record sa layo, ug subli ko kining gipaminaw. Ang pag-rekord ingon ug alang sa akong kaugalingon lamang aron mas mabati pa nako ang gugma nga nabati sa usa ka ginikanan nga OFW ngadto sa iyang mga anak.
Mora ko'g giham-akan sa langit ug yuta niadtong mga tungora, ug kini laging naa sab ta'y humok nga kasingkasing, milingiw ko sa unahan, ug wa nako kapugngi ang pagtulo sa akong mga luha.
Ang pagtulun-an ngari, kana bang, hatagan gyod nato og kinasingkasing nga importansiya ang kamahinungdanon sa mga takna, - ang takna nga di na mabalik, ang takna nga bulawan, ang takna nga puno sa inspirasyon nga maoy tulay nga malig-on pa ang pagsalig sa kaugalingon sa pagkab-ot sa mga pangandoy sa kinabuhi. (Sumpayan sa sunod gula)