MABUGNAW ang hangin nga misapigad sa tibuok palibot sa balay nilang Tisay nga gilibutan sa mga ubas nga namungingi sa mga hinog nga mga bunga. Mapasigarbuhon si Tisay nga nag-ani sa mga hinog nga bunga sa prutas. Nasingo niya ang kahumot sa lab-as nga hangin nga nagdala sa alimyon sa ubasan ning buntaga. Nagkapuliki siyag pamung-ol sa pungpong sa mga uubas ginamit ang hait nga kutsilyo. Mipungil siyag usa ka buok ug gipakal sa iyang baba. Tam-is kini kaayo, mao nga himalitan kaayo kini. May mga suki siya nga mokumpra sa mga ubas.
Dinhi sa iyang ubasan gikahibalag niya si Dindo nga nahimo niyang hinigugma. Klasmeyt sila sa elementarya ug sa hayiskol. Nagkasabot sila kaniadto nga human sa ilang pagtungha mananom silag ubas, sanglit nakatambong man sila sa seminar bahin sa pagpananom og mga prutas. Pangandoy ni Tisay nga mahimo siyang agrikulturista nga maoy nasilsil sa iyang alimpatakan sa bata pa siya. Si Dindo maoy tighakot og tubig aron ibisibis sa misugod nag panubo nga ubas. Gihimuan kini nilag pala-pala nga katayan sa mga bagon sa ubas. Paglabay sa pila lamang ka tuig namunga na ang mga punoan sa ubas.
Mikuha si Dindo og usa ka pungpong sa hinog nga ubas. Iyang gikaon.
“Tam-is imong ubas, Tisay,” matod ni Dindo.
“Mao ba, Din?” ni Tisay.
“Oo, uy! Apan alang nako, mas tam-is ka, Tisay, kaysa imong ubas!” ni Dindo.
“Hahaha! Bulatik ra nang imoha, Dindo, uy!” ni Tisay. “Di ko motuo nimo! Nagkomedya ka lang nako!”
Dugay na kadto, mga tulo na ka tuig sukad sa pagbiya ni Dindo sa ilang dapit. Kon tinuod pa kining nahigugma niya, dili magpahilayo si Dindo kaniya. Gihigugma niya si Dindo, ilabi na nga dili supak ang ginikanan niini sa ilang relasyon.
USA ka buntag niana, samtang si Tisay miadto sa merkado aron pagpalit og maanindot nga sapot kay nahalinan siyag P5,000 nga balor sa ubas, dihay midagpi sa iyang abaga. Si Dindo ang iyang nakita sa iyang paglingi. Nagpahiyom kini kaniya. Wa siya motubay kang Dindo. Nagpadayon siyag pamili sa mga sapot. Nakahukom siya nga mouli na. Apan gipugngan siya ni Dindo.
“Tisay, kadiyot lang!” matod ni Dindo. “Ayaw una paglakaw. Kumusta ka na? Kumusta sab ang imong ubasan?”
“Ania, nag-antos sa kakabos!” ni Tisay. “Ikaw, kumusta ka na? Dugay na kaayo nga wa ka magpakita sa akong ubasan. Abi kog nalimot ka na!”
“Di ko mahimong kalimtan lang sa dakong kasayon ang sama kanimo, Tisay. Mahal ko ikaw! Nabuhat ko ang pagpahilayo kanimo kay miadto ko sa Dubai nga wa magpahibawo nimo. Nanarbaho ko didto alang sa maayo natong kaugmaon uban unya sa atong mga anak,” tug-an ni Dindo.
Nakita ni Tisay ang kaseryuso ni Dindo diha sa nawong niini. May mga lusok sa luha nga nabiaw sa mga mata sa tawo. Gibati ni Tisay ang kaluoy, ug wala niya matago ang tinuod niyang pagbati ngadto sa hinigugma.
“Tinuod ba ang imong gisulti, Din?” ni Tisay. “Wala ka magtiaw?” “Tinuod nga mahal ko ikaw, Tisay!” “Dili na mao ang buot kong ipasabot, Din. Nalimot ka na diay nga niingon ka kaniadto nga mas tam-is pa ko kaysa akong mga ubas! Mao nay gusto nakong madungog karon!”
“Aw, tuod! Tinuod na, Tisay. Mas tam-is ka kaysa imong ubas!” matod ni Dindo.
Unya kalit gihagkan ni Dindo si Tisay nga kaganiha rang nagpaabot nga himuon kini ni Dindo. Sa unang higayon migakos si Tisay kang Dindo, timailhan sa pagka takdo pagbalik sa tim-os nilang gugma nga didto matawo sa ubasan ni Tisay.