PASPAS ug kusog ang hugong sa pambot nga gisakyan ni Ernesto ning buntaga. Iyang gihangyo si Noy Berto, ang tag-iya sa pambot, nga magpahatod sa dakong lawod. May nakita man siya taliwala sa dakong lawod-- duha ka babaye nga naligo samtang siya nagsakay og barko gikan sa Manila. Gibati niya ang tumang kahinam kay mga guwapa kaayo kadto sila.
“Sir Ernesto, unsa may buhaton nimo didto sa lawod?” nangutana si Noy Berto nga gihakop sa kahibulong. “Peligro ra ba kaayo kanang dapita, Sir!”
“Duna lang koy gustong makita didto, Noy,” tubag ni Ernesto. Gitug-anan ni Ernesto si Noy Berto bahin sa duha ka babaye nga iyang nakita sa lawod.
“Mao ba, Sir?” ni Noy Berto. “Imposible kaayo nang imong gisulti, Sir! Nanggungis na lang kog binalik-balik ning dagat, wa man ko kakita og mga babaye nga nangaligo sa lawod! Kuydaho, Sir! May nadunggan hinuon kong saysay nga kutob sa mga tawo nga motaak anang dapita sa lawod, dili na igkita. Way nasayod asa na sila karon. Daghang nagtuo na gitukob sa mga dagkong iho.”
Apan alang kang Ernesto, mga babaye gayud ang iyang nakita ug dili gayud siya masayop kay hayag kaayo niadto ang kalawran ubos sa takdol nga buwan. Maoy hinungdan nga mihangyo siya kang Noy Berto nga mogamit sa iyang de-makinang sakyanan sa dagat. Bayran niya kini bisag pila. Nahinumdom siya nga buot unta niyang kuhaan og hulagway ang mga babaye, apan naunsa nga kalit man lang nahulog ang iyang de-kamerang selpon sa dagat, nga maayo man kini niyang pagkagunit.
Dihang miabot na sila sa lawod may nakita si Ernesto sa ubos nga bahin sa dagat. Morag may gamay nga agianan nga gilibutan sa mga perlas, morag may lungag nga bali og katunga sa dakong linaw sa sapa sa Isla Verde diin nagpuyo si Ernesto. May namatikdan siya sa ilawom nga bahin sa dagat. Morag may dagkong isda sa ilawom niini. Ang nahibudngan niya kay tin-aw kini kaayo bisan anaa na sila sa lawod ug way barko nga miagi sa ilang duol. Nakita niya ang ikog sa mga dagkong isda gikan sa ilang nahimutangan ni Noy Berto. Daw wa masayod si Noy Berto sa nakit-an ni Ernesto kay wa man siya kakita sa talan-awon ilawom sa dagat.
May nahinumdoman si Ernesto. Usa ka gabii niana didto sa dakong linaw sa Isla Verde nagpahayahay siya ug mihanggap og lab-as nga hangin didto sa dakong sapa. May nakita siyang duha ka babaye nga nagpasilong sa dakong punoan sa kahoy nga tugas kay nag-uwan man niadtong higayuna. May nakita siyang dakong lungag sa ilawom nga bahin sa dakong linaw dihang iyang gisusi pagka buntag na. May nakit-an siyang ‘hairpin’ nga sa iyang pagtuo nahibilin sa nangaligo sa linaw. Iyang gipunit ug natingala siya kay bulawan ang ‘hairpin’ nga migilaw sa panahon sa kagabhion. Mao nga gusto niyang masayran kon ang mga babaye nga iyang nakit-an didto sa dakong linaw sa Isla Verde mao ba usab ang nakita niya didto sa lawod. Nabatyagan man god niya nga daw nagpanampit sila kaniya nga didto sa barko nga iyang gisakyan gikan sa Manila. Dako ang pagtuo ni Ernesto nga sila ang tag-iya sa ‘hairpin’ nga bulawan nga iyang nakit-an kaniadto sa sapa, ug gusto kini nilang bawion gikan sa mga kamot ni Ernesto.
“Noy Berto, tinuod ba gyud ang mga sirena o kataw?” nangutana si Ernesto.
“Oo, Sir Ernesto. Tinuod kana sila!” tubag ni Noy Berto. “Kabahin kana sila sa misteryo sa atong pagpakabuhi ning kalibutan. Gani may mabasa man kita sa balaang kasulatan bahin niana. Uban sila sa mga sinalikway sa Labawng Makagagahom. Ang uban nga mga sinalikway anaa sa mga kahoy ug tubig. Sa dagat gitawag silag sirena o kataw nga katunga sa ilang lawas isda. Dunay mga buotan kanila.”
Gikuot ni Ernesto sa iyang bulsa ang bulawan nga ‘hairpin’ sa sirena ug giitsa kini niya sa dagat. Kalit nga mitunga gikan sa ilawom sa lawod ang duha ka sirena ug misawo dayon sa ‘hairpin.’ Nahibulong si Ernesto ug si Noy Berto sa kalit nga pagpakita sa mga sirena kanila. Wala sila makalihok sa ilang nahimutangan sa pambot. Guwapa sila kaayo.
“Daghang salamat, Ernesto, nga imong giuli kining akong ‘hairpin’,” matod sa usa ka sirena. “Kabuotan mo gayud!” Unya dali silang mingtidlom paingon sa ilawom sa dagat. (KATAPUSAN)