MATAG adlaw nabatyagan kong nagkaanam
Kangulngol ang samad nga agi sa mga kuko
Sa kamingaw. Hait ang iyang mga kuko
Nga nangamras panahon sa kagabhion
Kay ampay niya nga motikuko ko sa kasakit
Ug unya moligid ako sa kahaw-ang nga maghilak,
Nagpanawag og tabang, apan dili molurang
Ang kahiubos. Giihap ko ang mga samad
Nga nagtipun-og ning akong dughan human
Sa pag-agas sa dugo nga nagbilin og kahapdos
Nga wa pa mapuypoy sa bugtong anino
Nga naghulat sa tampi ning akong handurawan.
Hapdos gihapon ang mga samad bisag sila
Paingon na sa pagkaalim. Apan inay maalim,
Milamhoy hinuon pagbalik ug nagsugod pag-umido.
Ug ako giharian sa tumang pagmahay bisan ako
Gisungog sa pinugngan kong katawa,
Kay ang sonata dugay nang giyam-iran
Sa aginod sa mga gutlo nga nakasaksi
Sa mga samad nga iya sa nawataswatas
Nga handumanan nga nagpaanod latas sa lapad
Nga suba nga gipanag-iya sa bangis nga kamingaw!