NAGHUWAT ko karon kang Professor Mario Barcia, akong higala nga awtoridad sa okultismo. Daghan sad ang nagtuo nga kini siya usa ka spiritual teacher. Akong ipangutana kining ako karong kasinatian.
“Bay Ruben, there are two kinds of the state of the mind: the conscious and the unconcious or the form and the formless or the manifested and the unmanifested.” Giablihan ni Mario ang among panagkukabilduhay napulo ka mga tuig kanhi. Wa ko kadatom sa iyang gipasabot. Kay ang akong nasabtan maora ang inner ug outer mind. “ Kanang imo, Bay, sil-ip lang na sa kilid sa buwan, di ang tinubdan sa kahayag kun source of light nga maoy gihanigan sa kahangturan o eternidad.”
Nakita ko si Mario nga nigawas nga nagkadusingot morag gikan naligo. “Nag-spiritual cleansing ko, Bay. Nganong nia ka? Kumosta diay, uy?” Gisultian dayon nako sa akong kasinatian. Gibira ko niya ug nanglingkod mi sa may beranda sa dako niyang balay. Gipaliraw ko ang akong mga mata. Mitan-aw ko niya. “Daghan na silang di ingon nato, Bay, ako man na silang mga higala.”
Ulitawong guwang si Mario. Tulo ka mga pag-umangkon nga anaa niya. Maayo ang iyang pagpuyo tungod sa iyang mga sinuwat nga nahimong mga best sellers sa tibuok nasod ug sa ubang nasod. Miabot ang pag-umangkon ni Mario nga nagdag heavy snacks. “Nindot ni, Bay, atimanon ta una ang materyal. Unsa to, duawon kag linalang matag takdol sa bulan?”
Nalipay ko kay misaad siya nga mouban nako sunod semana pagkatulog sa akong rest house sa tumoy sa bungtod sa yuta nga akong nasunod sa akong ginikanan Kay motakdol na ang buwan. Nahinumdom ko sa gipahayag ni Mario. “Tingalig bunga ra na sa imong unconscious mind kay misuway ka pag-abli sa gipasabot sa akong libro, The Power of the Unmanifested.”
Giandam ko ang akong rest house. Sa lamesa ang daghang prutas nga kinaham ni Mario. Duna koy giandam nga coffee maker. Sayod ko nga vegetarian si Mario. May giandam ko nga vegetarian meal. Motakdol man ang bulan nianang pagka gabii. Sa bungbong nagbitay ang matahom nga panagway ni Merinisa ang babaye nga magduawan nako matag takdol sa buwan.Gihatag sa babaye ang maong larawan nga akong gipadak-an. Inigduaw ni Merinisa bation nako ang kahigwaos dayon di tupngang katagbawan sa higayon nga mag-sex kami. Akong namatikdan nga magkahanap ang nawong niini sa higayon sa climax. Inigmata nako wa na sa among higdaanan.
Miabot si Mario kuyog sa akong drayber nga nag-atang niini sa Poblacion. Akong gipahiluna sa usa ka kuwarto. “Di ko mopahuway, Bay, mokaon una kog prutas dayon sa giingon nimong vegetarian meal.” Mibanaag nang silangan. Mitutok si Mario sa nagsaka nga takdol. Kay busog na, nanaog kini didto molingkod sa lingkuranan ubos sa labong nga tugas. Didto ko padung sa gamayng terasa sa ubos buyon sa dapit ni Mario nga sa akong tan-aw misugod sa pag-meditate. Anha man motungha si Merinisa sa terasa nga pasiunhan sa humot nga huyuhoy nga iyang mahanggap.Sa silangan tin-aw na kaayo ang takdol nga buwan. Wa pay Merinisa nga miabot. Apan napugwat ko kay naghingutas si Mario nga nagpangyawyaw. “ Di na nimo mada sa inyong gingharian. Di ko motuo nimo nga matinud-anon ka. Ayaw siya iangin, tingalig madaot ka sa iyang nahibaw-an nga power gikan nako, be gone, demon!” Unya may gilitok si Mario nga mantra nga di masabtan. Sa bungbong natagak ang larawan ni Merinisa nga nag-aso. Unsa kahay nahitabo? Gitutokan nako ang takdol. Si Mario mibalik sa kahilom. Gitutokan nakog balik ang linging buwan. Gitutokan nakog dugay sama sa naandan hangtod mibug-at ang akong mga mata. Nakatulog ko.
Pagka buntag wa na nako maabti si Mario. Nakita nako sa dakong kahibung ang nangapilay nakong tanaman duol sa tugas, morag gihabhab og mananap. Gitawgan nako si Mario sa selpon. Mitubag. “Bay Ruben, mag-estoryahanay nya ta sa nahitabo sa akong pagsil-ip sa kilid sa buwan sa imong bungtod.” (KATAPUSAN)