NAGTINDOG si Cecilia sa puting baybayon. Iyang mga mata mihapuhap sa nag-urong nga lawod. Buot niyang kutawon sa iyang kaisipan aron kini magkagubot sama sa iyang gibati. Apan di matandog ang asul nga tubig nga nanganino sa bulok sa naglantaw nga langit.
Imbes tingog sa hangin nga iyang mabati usa na man hinuon ka hagawhaw nga puno sa kaguol. Buot karon mosudya kaniya sa hinanali niyang hukom sa pagtalikod.
“Buhion ta kanunay, Cecil, ang atong gugma. Ayaw pagbiya kanako, hapit na ko ma-enhiniyero, anhi na lang ta sa ato magpakabuhi.”
“ DI, Mamer, aduna koy damgo nga kab-uton. Mobalik ako, Mamer, mobalik ako.”
Apan haguka ang iyang mga pulong nga igo lang nanimhot sa iyang kasingkasing. Wa siya mobalik; nasaag siya. Naglatagaw ang iyang kalampusan. Hangtod nasangko siya sa dakong kamatuoran hinungdan sa iyang pagpabaya.
“ May HIV ka. Grabe na. Resitaan ko ikaw og mga tambal, ang imong himuon mao ang pagbakasyon, hanggap og malab-as nga hangin.” Namulong ang doktor.
Mihingos siya kay nangambak ang iyang mga luha sa iyang mga mata. Uwahi na ang pagbasol. Uwahi na ang tanan, Cecil, dawata ang imong kapalaran tungod sa imong kasaypanan. Tingog sa maidlot nga sudya nga migisi sa iyang dughan.
May tawong nahiabot. Buot mosubra sa mga gutling ang ilang pagtinutokay. Hangtod..... “Ikaw ni, Cecil?” Nahibung si Mamer sa dakong pagka hugo sa lawas sa dalaga.
Wa motubag si Cecil sa lalake nga iyang gihigugma hangtod karon. Taudtaod. “Kumosta ka, Mamer? Kadugay na sa panahon.” Milingiw si Cecil kay gibati niya ang dako nga kauwaw sa iyang gidangatan. Mibalik siya sa paglantaw sa lawod nga saksi sa ilang kagahapon.
“Tulo na ang among anak ni Elen ug ako na kining baybayon. Damgo sa akong asawa nga himuon kining beach resort, ugma moanhi na dinhi ang kontraktor. Nakasabot siya kang Mamer; wa nay bili niini ang ilang kagahapon kay gub-on man niini. Nalantawan niya si Elen, ang iyang kanhi suod nga higala, nga nagsingabot. Hinayhinay siyang milakang palayo sa baybayon sa iyang kagahapon.
(KATAPUSAN)