MIBUKAL ang dugo ni Percival. Gusto na gayud unta niyang dugmukon ang nawong ni Regidor sa gihambin niyang kasilag ug kayugot. Kasilag ug kayugot nga inanay na untang napawong sa iyang kahiladman paglabay sa katuigan. Apan subling nahaling sa kalit nga pagtim-aw sa tawo nga maoy naingnan sa mapait nga gidangatan sa iyang igsuon... ni Isadora.
“Nganong ania ka?” Gipaningkamutan ni Percival nga di mosipa ang iyang tingog. Basig makamata si Isadora sa pikas lawak. Halos magbuntag nga walay tulog ang iyang manghod tungod sa paghinilak kagabii. Hilak, unya katawa. Katawa, unya hilak. Nawad-an na sa hustong kabuot ug panabot ang dalaga. Wala na gani kini makaila kaniya ni Percival.
“Nganong ania ka, Regidor?” subli nga pangutana ni Percival. “Ma-mangayo unta kog pasaylo ni-nimo, Percival. Ug kang ... Isadora,” nagkurog ang tingog ni Regidor.
“Pasaylo? Kay unsa man diay sala nga imong nahimo?”
Hinay nga miyahat si Regidor. “Percival, hinaot nga sabton mo ako. Nahibalo man tingali ka sa nahitabo kanako!”
“Nahibawo ko. Sa pagka dautan diay nimo nga pagka tawo, Regidor!”
Miduko si Regidor. Wa makaharong sa nagbaga nga mga mata ni Percival. Oo, dautan siya nga pagka tawo. Gikan siya sa bilangguan ug di pa dugay nga nakagawas. Nabilanggo siya gumikan sa nahimong kasal-anan. Nakapanghilabot siyag dakong kantidad sa salapi sa buhatan nga iyang gialagaran. Apan kini gumikan sa gugma niya kang Isadora. Nakasaad siya sa dalaga og usa ka en grande nga selebrasyon sa adlaw sa ilang kasal. Ang salapi nga iyang nakawkaw mao untay iyang gastuon sa maong okasyon. Lamang, nakawang ang tanan. Nabalhog siya sa bilangguan dihang nabisto ang iyan gihimo.
Hinigugma ni Isadora si Regidor. Taga Davao ang ulitawo. Usa ka ‘liaison officer’ sa kompaniya nga nagbase sa maong dakbayan. Ngadto-nganhi kini sa Sugbo kalabot sa iyang trabaho ug sa di-hitaligam-ang pagduaw niya kang Isadora. Nagkasabot ang duruha nga mopahimutang na sa kaminyuon. Ug lagi, mipasalig si Regidor og usa ka en grande nga kasal. Maestra si Isadora ug daghan siyag mga higala. Usa usab ka opisyal sa militar si Percival. Wala na silay ginikanan kay sayong mitaliwan dihang na-aksidente sa dalan.
Apan sa adlaw nga kaslon na unta sila si Isadora ug si Regidor, walay bisan anino na lang ni Regidor ang mipatim-aw. Nahugno ang kalibutan ni Isadora niadtong tungora tungod sa kaguol ug kaulaw. Mihilak siya. Mihilak ug mihilak. Ug ning ulahing mga adlaw wala na gayud madaog sa dalaga ang kabug-at sa gihambin niyang kagul-anan. Naapektuhan ang iyang utok. Wala na ang hustong panabot ug kabuot.
“Percival,” halos madungog ang tingog ni Regidor human sa taudtaod nga kahilom. “Hain diay si Isadora. Makigsulti ako kaniya.”
“Anaa sa iyang lawak. Apan wa nay kapuslanan kon makigsulti ka kaniya. Di na ka niya mahisabtan.”
“U-Unsay buot mong ipasabot?” “Ayaw nag pangutana, Regidor. Ang maayo, molakaw ka na samtang makapugong pa ko sa kasuko ug kasilag ko kanimo!”
“Apan mangayo lang kog pasaylo kang Isadora!”
Mikagot ang mga bag-ang ni Percival. May giibot gikan sa iyang hawak. “Regidor, lakaw na. Kay kon dili, pusilan tika! Sige, lakaw na!”
Nahasibog si Regidor. Nalisang siya nga mitalikod. Didto sa gawas nahaurong siya. Tataw niyang nadungog nga may mihilak gikan sa tinakpang lawak ni Isadora. Kalit mihapdos ang iyang dughan. Si Isadora! Si Isadora mihilak, unya mikatawa!
(KATAPUSAN)