LAMBERTO G, CEBALLOS
Cawayan, Dalaguete, Cebu
TULO pa ka buwan nga nagkaila mi si Arlyn. May karenderiya sila tupad sa ilang balay. Duol da kini sa akong gitrabahoan ug sagad anhi ko maniudto. Motabang siya sa mga silbidora pagtagad sa mga suki sa kan-anan.
Sa sinugdanan wa ko kahibawo nga siya amang. Usa ka silbidora ang miabi-abi nako ug gisultian ko sa akong order, rice ug humba, ug pakapin nga sabaw sa tinuwang isda. Si Arlyn maoy naghatod niini sa akong lamesa nga way tingog-tingog. Nagpahiyom siya ug nabatyagan ko ang paglubyok sa kandiis sa wala niyang aping. Nakahir ako sa iyang kaanyag. Sa kadugayan nahibaw-an ko nga amang siya kay magsinenyasay man siya ug ang mga silbidora. Ang uban pong mga suki mosinyas man kaniya kon gustog sopdrink o tubig. Si Nang Mameng, iyang inahan, ang kahera.
Usa kadto ka higayon nga ‘coffee break’ namo, wa ko moadto sa ‘canteen’ sa among kompaniya. Didto ko motimo sa kan-anan nilang Arlyn. Misugat nako si Arlyn nga nagpahiyom.
Nahibawo na kog diyutay sa inato nga sinyas. Gipikpik ko katulo ang akong tiyan. Miyango-yango siya, nakasabot nga gigutom ko. Gitudlo ko ang empanada diha sa eskaparate ug giisa ko ang akong tudlo aron masabtan niya nga usa ka buok. Dayon gitudlo ko ang basiyong tasa sa kape nga biniyaan sa usa ka suki diha sa lamesa duol namo. Mikatawa siya ug mitalikod. Milingkod ko sa lamesa duol sa pultahan. Pagbalik niya dala na niya ang trey nga gisudlan sa empanada, usa ka pakite sa ‘3-in-1’ nga kape ug basiyong tasa. Gipahimutang niya kini tagsa-tagsa sa lamesa. Unya gikuha niya ang thermos gikan sa butanganan niini ug gitunol kanako. Dihang nakakutaw na ko sa kape misugod kog kaon. Unya, wa ko magdahom nga molingkod siya sa atbang nako.
“Ngano, duna kay tuyo nako?” matod ko nga mingisi.
Ang silbidora nga diha duol namo misenyas kang Arlyn. Mitubag pagsenyas si Arlyn.
“Ngutana siyas imong ngan, Sir!” matod sa silbidora.
“Danilo,” tug-an nako.
Mikuot ang silbidora sa bulsa sa iyang apron og notepad ug lapis. Gisulat niya akong ngalan ug gipakita kang Arlyn.
“Ahahaha!” ni Arlyn.
Mitug-an ang silbidora nga kahibawo mobasa si Arlyn kay nakatungha sa elementarya isip special child.
Akong gihulaman ang notepad ug lapis sa silbidora. Nagsulat ko, “Pwede makabisita sa inyo unyang gabii?”
Gibasa niya. Unya misulat, “Wa man koy sakit.”
Misulat ko, “Gusto ko maghigala ta.”
Wa na siya mosulat, apan miyango-yango siya nga kayha nahimuot.
Mao kadto ang sinugdanan nga kanunay na kong mamisita kang Arlyn hangtod nga nakapadayag ko sa akong gugma kaniya pinaagi sa senyas ug sinulatay sa notepad. Gidawat niya ang akong gugma. Gisaaran ko siya nga siya ang babaye nga akong ihatod sa altar sa kaminyuon.
Paglabay sa usa ka tuig gikasal kami si Arlyn.
Sa unang gabii sa among kaminyuon sa hotel diin kami mo-check in, nag-ilis mi og sapot pangkatulog. Nipis ug sihag ang iyang nightee. Nahulad sa akong panan-aw ang katahom sa iyang pamayhon. Puti ang akong sando ug shorts. Mihigda ko sa kama ug misenyas pinaagi sa akong mga kamot. Gilingin ko ang akong wala nga palad ug gituslok-tuslok sa tudlo sa tuo nga kamot.
“Ah! Ah! Ah! Hahahah!” mikatawa si Arlyn nga mitupad paghigda kanako. Naginaksanay kami ug naghalok lips-to-lips. (KATAPUSAN)