PADUNG na unta mopahuway sa pagpamasahero si Noy Teban sa iyang traysikol dihang may mipara kaniya nga dalagita nga puti og sinina. Nagbarog kini sa may ganghaan sa karaang ospital. Nahibung si Noy Teban kon unsay gibuhat sa batan-ong babaye sa maong dapit nga kilumkilom na man unta. Kasagarang panggawas sa ospital kay mga alas dos o alas tres man sa hapon. Pero kay maorag naluoy man siya sa nangluspad nga dalagita, gihunongan niya kini.
“Sakay, Inday. Asa man ka padung?” pangutana ni Noy Teban sa batan-on.
“Sa unahan lang, Nong,” hagawhaw nga tubag sa dalagita.
Milingkod ang batan-ong babaye sa ‘side-car’ sa traysikol ug base sa walay pag-agunto sa mga rayos niini, nakaingon si Noy Teban sa iyang kaugalingon nga gaan kaayo ang dalagita. Nakahunahuna siya nga gikan gyud kini nagmasakit. Niining tungora, iya nang gipadagan ang iyang traysikol padung sa sulod sa sityo.
Mga duha ka minuto na ang milabay, nangutana na pod siya sa dalagita.
“Inday, unsa may pangalan nimo? Asa man ka gapuyo?”
“Si Lily ko, Manong. Sa unahan lang ko,” hinay ug halos hunghong nga tubag sa batan-on.
Mikunot ang agtang ni Noy Teban. Nahibung kaayo siya nganong di mosulti ang dalagita nga si Lily kon asa siya padung o magpuyo. Halos nailhan na niya ang tanang tawo sa ilang lugar -- bata, batan-on, hamtong, o tiguwang – kay sukad pa man sa iyang pagkabatan-on nagsugod na siya og pamasahero. Apan wa gyud siya makaila ining Lily.
“Kinsay ginikanan nimo, Inday Lily?” nangutana na pod ang saysinta anyos nga traysikol drayber.
Wala motingog si Lily. Gihinok og tan-aw ni Noy Teban ang dalagita ug nakita niya nga gaduko lang kini ug wala gyud maglihok, daw natulog. Mibati si Noy Teban og tumang kaluoy sa batan-ong babaye maong wa na lang siya mopadayon sa pakig-estorya niini.
‘Gikapoy gyud siguro ning bataa,’ ni Noy Teban sa iyang kaugalingon. Mipadayon siya sa pag drayb sa traysikol hangtod niabot sila sa dapit diin kinahanglan moliko sa wala o sa tuo. Niining tungora, walay nahimo ang tiguwang kon dili ang pagpangutana kang Lily kon asa siya moliko.
“Inday Lily, asa man ta adto, sa wala o sa tuo?” ni Noy Teban. “Sa tuo,” hinay gihapon ang tubag ni Lily.
“Sige, Inday,” ni Noy Teban nga mipaliko sa traysikol sa tuong dalan nga padung sa sementeryo nga nahimutang sa sityo. Nagtaghoy-taghoy ang tiguwang samtang nagpadagan siya sa traysikol dulhog paingon sa ganghaan sa sementeryo.
Paghitungod nila atubangan sa ganghaan gyud, mitingog si Lily. “Anhi ra ko dinhi, Nong.”
Nakurat si Noy Teban kay mikusog og dyutay ang tingog sa dalagita. Mihunong siya ug miingon, “Aw, taga dinhi diay ka, Inday?”
Milingi si Noy Teban kang Lily aron pagtan-aw sa pagkanaog niini, apan wala na niya makita ang dalagita. Nanglimbawot ang balahibo ni Noy Teban. Dali niyang gipahaguros pagpadagan ang iyang traysikol pahilayo sa sementeryo, pahilayo sa dapit diin wa niya makita nga mikawas si Lily. (KATAPUSAN)