Sirac 35:12-14, 16-18; Salmo 34; 2 Timoteo 4:6-8, 16-18; Lucas 18:9-14
MAY usa ka magtutudlo nga Judio nga ginganlag Rabbi Hillel nga nagkanayon: “Ayaw pagpahilayo sa kapunongan ug ayaw og salig sa imong kaugalingon hangtod nga ikaw mamatay, ayaw hukmi ang imong isigkatawo hangtod nga moabot ka sa iyang lugar”. Puno kini sa kinaadman. Di gyod ta makasiguro sa atong kaugalingon hangtod sa kataposang ginhawa nato mao nga moingon tag “puhon” mahitungod sa ugma. Di sad ta kahukom sa atong isigkatawo kay wala man ta makaila kaniya.
May babaye nga makinaadmanon, si Mary Lathrap, nga mingsulat og usa ka balak nga ginganlan: “Lakaw og Usa ka Milya sa iyang Sandalya”. May linya niini diin nahisulat: “Ayaw kaayog kapintas sa tawo nga nakasala. O batoon mo siya og mga pulong, o bato, o pagbiaybiay. Gawas kon ikaw nakasiguro nga wala gyod kay sala, ug kinaadman ug gugma lamang ang anaa sa imong kasingkasing.”
“O Dios, nagapasalamat ako kanimo nga dili ako sama sa ubang mga tawo – kawatan, daotan, mananapaw – o gani sama niining kobrador sa buhis. Nagpuasa ako kaduha sa usa ka semana, nagahatag ako og ikanapulo sa tanan nakong abot,’ mapasigarbohong miingon ang usa ka Pariseo didto sa templo. Ang iyang gitamay nga kobrador sa buhis miingon lamang: “O Dios, kaloy-i intawo ako nga makasasala”. Silang duha nagsulti sa tinuod apan, sa mata ni Jesus, ang kobrado miuli nga “gipakamatarong”. Tungod kay adunay “gipa” ang maong pulong, gipasabot nga ang Dios maoy nagpamatarong kaniya. Mao kini ang dakong kalahian sa kobrador sa buhis ug sa Pariseo. Ang Pariseo kon paminawon siya morag siya ang nagpamatarong sa iyang kaugalingon. Mapahitas-on siya ug misalig lamang sa iyang kaugalingon. Wala nay luna ang Dios sa pagluwas kaniya.
Gihisgotan sa libro ni Sirac nga ang Dios maminaw sa pangaliya sa tumutuo, ilabina ang mga mapaubsanon. Walay paborito ang Ginoo, magamhanan man o mapobre. Apan maminaw siya sa mga danguyngoy sa mga mahuyang ug ang ilang pag-ampo “motugsok sa mga panganod”. Kon balikan ang Pariseo, unsaon pa man pag-abot sa iyang tingog sa Dios nga morag wa na man siya manginahanglan og tabang?
Ang tawo nga sayod sa iyang kahuyang ug misalig lamang sa Ginoo molahutay sa lumba sa kinabuhi samtang nagkupot sa iyang pagtuo. Sa ikaduhang sulat ni Pablo ngadto kang Timoteo misulat si Pablo: “Nakiglumba ako og maayo; nahuman ko ang lumba; nagpadayon ang akong pagtuo. Sukad karon naghulat kanako ang korona sa pagkamatarong, nga ang Ginoo, ang makiangayon nga maghuhukom, moganti kanako.”
Mapaubsanon, o mapahitas, ba kita atubangan sa Ginoo?