KABAHOOOO! Kinsay ning-fart?” misyagit akong englisero nga otso anyos human nakasimhot og dili mao sa sakyanan.
Gikan ming nangaligo sa Badian atong adlawa, ug padung nang manguli sa syudad human mihapit sa Carcar aron mopalit og lechon. Seguradong magabhian mi ug wa nay oras nga mag-andam og panihapon. Usa pa, lami paksiwon ning lechon ugma sa buntag.
“Bitaw, bahong utot,” misegunda sab ang sais anyos, samtang ang yaya sa ilang tapad nanap-ong na sa iyang ilong.
“I-roll down ang windows aron mohungaw,” ingon ko sa akong misis nga maoy nag-drive.
Human sa pipila ka minutos, gisira ni misis og balik ang bintana. Apan unsa ba nga baho man gihapon. Grabe pung utota, pagka-clingy ba.
“Ihunong ang sakyanan,” miingon ko ni misis. Mi-park mi sa daplin ug gisusi ang sulod sa sakyanan kon unsay nanimaho. Mga basa nga sinena? Dili. Naay tsinelas nga nakatunob og di mao? Wala.
“Dia ra ang baho kuya,” miingon ang yaya, bitbit ang plastic nga gisudlan sa lechon nga gipalit namo sa Carcar ug gibutang sa pinakaluyo nga bahin sa sakyanan. “Nabuot tingali ni, Kuya, mao nga nanimaho,” ingon ang yaya.
Mabuot ang usa ka sud-an kon init pa kaayo kini unya isulod na dayon sa sudlanan, sama sa Tupperware, unya isira. Dili makahungaw ang kainit ug mahimong madaot o manimaho ang sud-an.
Apan di man hugot ang plastic nga gisudlan sa lechon, luag ra ang pagkahigot niini. Makahungaw ra. Ug dili pud ingon ato kabaho ang sud-an nga mabuot. Ug kon wa nabuot, nganong manimaho man nga kahinumdom ko presko pa man kaayo ni pag-order nako ganina? Gitilawan pa gani nako ang panit ini nga labihang kagubkoba.
“Atong iuli,” ingon si misis. “Ayaw na,” mitubag ko. Naa na mi sa Minglanilla dapit ug hasol na kaayo nga mobalik pa. Pag-abot sa balay, duha ka kilo nga lechon ang nahimong basura.
“Ang style ana nila, bag-ong luto gyod na ilang i-display, magtadtad na silag presko nga lechon, katong imong gi-order, unya lipaton ka, dayon ang isulod sa plastic daan nga stock,” ingon among silingan pagkaugma human nako siya istoryahi sa nahitabo.
Mao ba? Animal. Nakahinumdom ko sa tindera nga tabian, sa tawo nga sigeg pamugos sa iyang puso, sa tadtaran nga dako kaayo nga igo gyong makasalipod kon unsay angayng salipdan, sa babaye nga mibubo og “sabaw” sa akong giorder dayon akong giingnan nga may sabaw ba diay ang lechon? Ug mikatawa lang ang batig nawong, ug labaw sa tanan, ang kapaspas sa kamot sa tigtadtad sa lechon ug tigputos niini daw madyikero.
“Giilad kos mga buang,” pwerte nakong pamalikas. “Mag-usab pay layog, di na gyod ko mopalit og lechon sa Carcar!”