DIHA na ang tanang persona sa ‘wedding entourage’ sulod sa simbahan sa Santo Rosario: upat ka principal sponsor, maid of honor; best man; bridesmaids; ug mga secondary sponsor para sa belo, kord ug kandela. Andam na pod ang mga gagmayng bata nga nagdala sa singsing, aras, Bibliya ug mga bulak. Ako didto na sa tumoy sa ‘aisle’ duol sa altar. Diha si Mama Karla nga mapahiyumon kaayo, kay nalipay nga maminyo na ko, bugtong nilang anak ni anhing Papa Jaime, sa edad nga trayintay uno.
Samtang naghuwat kang Nayda nanumbay sa akong handurawan ang kaagi sa among gugma ni Nayda sud sa usa ka tuig kapin. Silingan mi si Nayda. Estudyante siya ug gradweyting na sa hayiskol sa UV. Ako, maestro ko sa maong eskuylahan, nagtudlo og ‘English literature.’ Usahay magkadungan mi sa buntag padung sa UV. Apilon ko siya inig bayad nako sa plete. Unya, wa nako damha kalit lang nga miundang pagtungha si Nayda. Wa na gani ko kamatikod nga miguwa-guwa siya sa ilang balay. Nahingawa ko.
Usa ka Sabado sa gabii mibisita ko sa ilang balay. Si Nang Belen, iyang mama maoy mipasulod nako sa ilang sala. May maguwang lalake si Nayda nga minyo na ug naglain pagpuyo uban sa iyang pamilya.
“Hain diay si Nayda, Nang Belen?” matod ko nga milingkod sa sopa. “Unsa diay iyang problema, Nang? Nangutana ko sa iyang class adviser, duha na ka semana nga wa na siya motungha.”
“Mao lagi, Kamo na lay mag-estorya, Clark,” ni Nang Belen nga mitawag kang Nayda. “Nayda, naog diha! Nia si Clark, nangita nimo!”
Nabati ko ang sinagadsad sa sinelas sa hagdanan. Nag-daster da si Nayda. Miduol siya nako ug milingkod sa sopa. Wa siya mosikit nako.
“Good evening, Sir! Duna kay tuyo?” sano-sano nga pangutana ni Nayda. Gidapo niya ang iyang mga kamot sa iyang tiyan, nga sa akong tan-aw milingin og diyutay.
“Nangumusta lang ko nimo kay duha na man ka semana nga wa ka mo-eskuyla, What happened?” Gitutokan ko ang maanyag nga nawong sa dalaga.
Wa motubag si Nayda. Kalit hinuon kining mihilak nga miatubang kanako. “Huhuhu! Mabdos ko, Sir.” Ug gisaysay niya ang nahitabo kaniya ug sa iyang uyab nga estudyante sa laing eskuylahan nga wa na mopakita kaniya.
Sa akong paminaw sa panahon, dali dang nanglabay ang mga bulan. Gihimugso ni Nayda ang usa ka himsog nga batang babaye. Basta way klase adto ko magyampungad sa balay nilang Nayda. Ganahan ko makighagwa kang Nadine. Nabatyagan ko nga nalipay sab si Nayda kon moanha ko sa ila. Ug nagkasuod mi pag-ayo.
Usa ka gabii namisita ko kang Nayda. Gidaygan ko siya sa akong gibati.
“Nayd, hibawo ka, dugay na man kong naibog nimo ba. But you’re still seventeen. I’m thirty. I want you to know that I love you, Nayd! I want to be Nadine’s daddy, kon dawaton mo ang gugma ko!” tug-an ko sa ‘teen-age mother.’
“Sir, gusto ko suklian ang imong pagbati, apan di pa ta mahimong magpakasal kay menor de edad pa ko. Sunod tuig pa ko mo-disiutso,” pahayag ni Nayda.
“Maghuwat ko nimo, Nayd,” matod ko. Gigakos ko siya ug gihagkan.
NAPUTOL ang akong paghanduraw dihang may nanghikiros didto sa pulta mayor sa simbahan. May nagpahibawo pinaagi sa selpon nga nahiabot na si Nayda kuyog sa iyang mama ug maguwang lalake nga maoy mo-give away kaniya.
Gisanapan sa tumang kalipay ang akong dughan samtang naghuwat ko kang Nayda didto sa akong gitindogan duol sa altar sa simbahan.
(Katapusan)