DAGHAN kaayo ang natingala nganong nagpa-tattoo ko. Na-post man gud nako ni sa social media diin gikuninitan og tan-aw sa akong mga Facebook friends ug bisan sa akong Instagram followers.
Niadto man gud, ug bisan karon anaa gihapon ang negatibong impresyon sa pipila nga makakita og dunay tattoo ang usa ka tawo, moingon dayon sila, nga “bad boy”, ex-convict, ug daghan pa nga makapaubos sa dignidad.
Unang butang nga miingganyo nako sa pagpa-tattoo mao ang akong partner karon, ang misabot sa akong pagbati. Dili man ko moingon nga kami na gyud hangtud sa hangtud, kay lagi giingon nga wala’y forever, apan bisan sa gamay nga higayon nahimo nako ang pagsakripisyo sa sakit sa pagpakulit niini sa akong panit uban sa pagtuo nga ang gugma, makahimo sa tanan.
Ngalan niya akong gipa-tattoo ilawom sa akong bukton dapit sa ilukan. Akong tumong, bisan sa umaabot, kung dili na kami kay giingon lagi nga magbulag lang gihapon, apan nakauban nako siya. Sa unsa kaha nga paagi?
Sa umaabot nga panahon, basin diay subli nga itagbo ang among mga dalan, ug subli namong hisgutan ang mga nangagi uban sa pagpakita sa buhi nga handumanan ngari sa akong panit.
Diha say usa nako ka higala, siaw sab, ingon niya, kung magbulag na daw kami, dali ra daw ni, dili lang daw ipa-erase, kun di, buhatan lamang og lapeda, ipa-tattoo na sab ang lapeda, dayon butangin og RIP ug “In Memory Of”.
Nahimuot kos iyang panglantaw, husto tuod sa binugal-bugal nga pagka-istorya, apan di ko kini buhaton, inay akoa kining ikalipay, gumikan usa lamang akong katuyoan niini kung itugot sa Diyos nga dili na kami, mao ang pag-uban ko niini didto sa akong lubnganan, -- kini ang tinuod nga forever alang nako.
Kung mahitabo nga dili na kami, okay ra kaayo nako, dawaton nako, kay kini man ang gihatag sa Diyos, kini man ang gipadalan Niya kanato. Dili lang ako ang nakasinati niini apan daghan kanato ang mihimo niini.
Dunay nagpa-erase kay nagbulag na, duna say nagmahay human sa panagbulag. Lisod ug taas man diay kaayo suma pa ang proseso sa pagpa-papas sa tattoo diha sa panit, mao nang sa pagpa-tattoo nako, sinto-porsiyento ang akong nahimong paghukom ug pagdesisyon.
Luyo ning tanan, kay giingon lagi nga human sa usa ka tattoo, magpangita na sab ka, gusto na sab ka magpa-tattoo, ug kini nahimo na sab nako. Nahimo nakong gikupyahan sa tattoo mao ang tattoo ni Davao City Mayor Sara Duterte-Carpio, usa ka Koi fish nga anaa gi-tattoo sa iyang bagtak.
Tuod man, nahuman nako kini. Unom ka oras nga pag-antos sa sakit, daw gihiwa-hiwa og blade ang akong bagtak, sakit apan magpangita ka. Sa sunod nga semana suginlan ko kamo sa uban pang mga butang nga nahimo nakong inspirasyon niini.