GIPALIKO ni Gabriel ang gimaneho niyang kotse sa usa ka eskina, dayon mipadayon siya sa usa ka dalan nga sa iyang pagtuo molahos kini sa unahan nga medyo may pagka subidahon og gamay. Ug didto sa nabungtod nga bahin sa dalan nasigpatan niya ang usa ka balay. Moderno ug dako ang maong balay diin sa tugkaran niini dihay daghang tinanom nga mga bulak. Iyang gipahunong ang kotse tungod gayud sa dakong geyt sa balay. Nanaog siya ug nagbarog-barog og kadiyot.
Unya may usa ka babaye, tingali katabang sa tag-iya sa balay, miduol sa geyt ug milili sa gamayng pultahan.
“Unsay tuyo nimo, Sir?” matod sa babaye.
“Si Mrs. Delilah Buen. Naa ba siya, Day?” tubag ni Gabriel sa batan-ong babaye. “Naa ba siya ron sa balay?”
“Oo, Sir. Tabi, unsay imong ngalan, Sir?”
“Gabriel.”
“A, ikaw diay si Sir Gabriel. Dali, Sir. Dayon. Tua si Ma’m sa taas nagpaabot nimo,” sa batan-ong babaye dayong lakaw. Misunod si Gabriel.
Mingaw ang palibot sa dakong balay. Didto sa dakong hawanan sa sala nagpaabot si Delilah kaniya.
“Lingkod, Gabriel. Merry Christmas diay nimo! Pasko na man ron!” matod sa babaye nga naglingkod sa mahalong sopa.
“Ikaw diay ang nitawag sa akong selpon. Giunsa nimo pagka hibawo sa akong number?” Mitutok si Gabriel sa babaye. Sama kinig pangedaron kaniya ug bisag medyo hamtong-hamtong na, milutaw gihapon sa iyang panagway ang iyang kaanyag niini.
“Oo. Nasayod ka na nganong makigkita ko nimo. Duna koy ipahipos nimo,” ni Delilah nga mikunot ang agtang.
“Wala na ko anang trabahoa, Del. Dugay na kong midiskanso ana. Nakonsensiya na ko. Molargahay pod ko sa gawas. Ngano man diay nga gusto mo mang ipatumba kanang tawhana? Kinsa gani to siya?” nangutana si Gabriel.
“Nia ang iyang hulagway. Di na kinahanglan mahibawo ka sa iyang ngalan, basta ilado na siya sa ilang dapit kay dato,” hinay ang tingog ni Delilah.
Gitutokan ni Gabriel ang tawo nga diha sa hulagway. Nakurat siya kay nakaila siya sa maong tawo. Si Rufo Balingog, ang adunahang magpapatigayon sa lungsod sa San Bartolome. Si Rufo ang miluwas niya dihang kausa nag-ungaw sa kamatayon ang iyang kinabuhi. Samdan siya niadtong higayuna dihang may gipusil siya sa buwangan, apan nakabawos kay may armas usab. Misibat siya nga samaron. Naagian siya ni Rufo ug gidala sa balay niini. Didto siya operahi ug nakuha ang bala nga diha sa sulod sa tuo niyang abaga.
Miigham si Gabriel ug milingi kang Delilah. Nakita niya ang hubo nga lawas niini nga nalukop sa uwat og mga paso.
“Buhat kini anang tawhana! Demonyo siya!” tug-an ni Delilah nga nagtibi ang baba.
Naluoy si Gabrel kang Delilah. Nanamilit siya sa kanhi niyang hinigugma nga mipahilak kaniya ug giatol pa sa Pasko ang pagbuwag kaniya. Didto sa beranda sa mansiyon ni Delilah dihay iyang nalantawan nga dakong parol nga binituon nga gibitay. Morag dugay na kining gibitay didto kay nagusbat na ang gitaptap nga papel de Hapon nga berde ug pula. Nakahukom siya nga dili niya tumanon ang gisugo ni Delilah kaniya. Dili siya makaako pagpatay sa tawo nga miluwas sa iyang kinabuhi. Hugot na ang iyang hukom nga magbag-o.
Samtang siya naglakaw paingon sa iyang awto nadungog niya ang paskuhanong awit gikan sa silingang mga balay sa mansiyon ni Delilah nga nagkanayon, “Bag-ong Tuig, bag-ong kinabuhi / Duyugan ta sa atong pagbati...” (Katapusan)