MAY midagpi sa iyang abaga ug miping-it siya sa kasakit. Ang iyang kasaring may dakong kamot, may dakong palad nga mipiti sa iyang likod. Wa siya makatingog. Isog ang tingog sa luyo. Tingog kini sa dakong bata; bus-ok ang lawas niini ug taason.
“Pakupyaha ko! Piti ka unya! Bantay ka!”
Ang hulga sa pinugngang tingog nakahadlok kang Robert. Nakatilaw na siyag kulata didto sa gawas sa eskuylahan, sa tagong dapit sa eskuylahan ug sa kasilyas. Makmakon siya sa sipat ug badlungon niyang mga kasaring kun klasmeyt. May mga higayon nga makasuka siya, magpanglipong ug katumbahon. Mabungog siya sa mga suntok ug patid sa iyang kasaring.
Paglikay nga dili siya magulpi ug mabun-og, magpakahilom na lang siya ug tugotan niyang pakupyahon ang iyang mga kasaring sa mga tubag sa mga eksamin sa eskuylahan. Ihikyad niya ang iyang papel sa likod aron mabasa ug makopya ang tanang mga tubag/,
Pulos na lang kahadlok ug kalisang ang gibati ni Robert. Dili siya makabutyag niini ngadto sa iyang maestro, sa iyang ginikanan ug mga igsuon. Ania siya sa pribadong tunghaan ug kasagaran sa iyang mga kasaring mga anak sa mga sapian, may mga pulitiko, may mga militar ug anaa sa kapulisan.
Relihiyusa ang iyang Mama Selya ug gitudloan siya sa pag-ampo sa Diyos nga Makagagahom aron maluwas siya. Gihimo niya kini matag adlaw. Unya may misantop sa iyang kaisipan ug nahimiot siya.
Niwang siya ug gamayon nga pagkabata. Di siya makasukol. May paagi siya nga wala nay mangupya kaniya. Matag higayon nga may eksamin,.itubag niya ang mga butang nga dili mao. Masero siya sa resulta sa eksamin. Mao usab ang iyang mga kasaring nga nangupya kaniya.
Human sa usa ka tuig, sa tingtak-op sa klase, hagbong ang iyang grado. Mao usab ang iyang mga kasaring nga kupyador. Giyagayagaan ug gibugalbugalan na hinuon siya sa iyang mga kasaring. “Bugo ka man diay!”
Ang iyang ginikanan nasuko kaniya. Apan may gihangyo siya. “Ma, kon gusto ninyo nga makapasar ako, ibalbin ko sa publikong tunghaan.”
“Kay unsa may kalainan sa publikong tunghaan ug sa pribado?”
“Way sapian didto, Ma, nga modaugdaog nako. Kadtong mga bun-og ug mga samad ko gikan sa mga kasaring ko. Dili tinuod nga nagdanghag ko ug nadisgrasya didto sa eskuylahan. Gikan kadtong tanan sa dagmalan kong mga kasaring. Wa ko igsapayan nga nahagbong ko aron sila usab nga nagsinalbahis kanako nahagbong usab!” “Nganong karon ka pa man motug-an sa tanan?” ni Mama niya.
“Dyanitor lang si Tatay Nitoy sa gitunghaan kong eskuylahan ug nalibre ko sa pagtungha. Adto lang ko sa publikong tunghaan kay libre ra man sab didto. Napiho nako, Ma, nga kasagaran sa motungha sa publikong tunghaan mga kabos usab sama kanako.“ (Katapusan)