MAY nagpukaw kanako sa kamatuoran. Gigusla ko, hilabihang gutoma ko, mihilab na ang tiyan ko ug gitapin-an ko. Nalipong ako ug nahidangat sa gawas sa simbahan sa dalan P. del Rosario. May mga makililimos nga nangatulog sa daplin sa simbahan.
Dihang ingon sa masukamod na ako, may mga kamot nga misawo ug miagak sa pagpalingkod kanako. Iya kong gipairag sa tak-op nga pultahan sa simbahan. Nagpanglingo siya nga nagsud-ong kanako.
“Wa ka gihapon makaamgo, Inday Stephanie,” ug mitunol siya kanakog usa ka plastik nga bag nga may mga pan ug mga saging nga tundan. “Wa ka gayud magtigom sa panahon nga may mga sapi ka pa nga imong kinitaan.”
Sa tumang kagutom dali kong gihabhab ug gitilok ang tanang diha sa plastik nga bag. Unya gitunolan ko niyag tubig sa plastik nga sudlanan sa mineral water. Nakapanug-ab ko sa kabusog.
“Salamat, Noy Damian, ikaw gyud ang manluluwas nako. Kon wa pa manghasi ang ulan sa tibuok gabii, may kustomer unta ko. Ting-uwan na. May bagyo pang umaabot. Nihit ang mga kustomer.”
“Kapin na sa duha ka tuig, apan mao gihapon kita. Ikaw ang burikat ug ako ang makililimos. Buot kong mausab na kita. May natigom na ako sa akong pagpakilimos ug sa nadawat ko gikan kanimo. Alang kanako, kadako na sa sapi nga natigom ko gikan kanimo. Imo kining pasalamat sa mga higayon nga magutman ka ug mahapunta ka dinhi sa akong dapit.”
Nahimut-okan ako. “Wa diay nimo ipalit og lamiang mga pagkaon ug maanindot nga mga sapot diha sa mga tindahan sa ukay-ukay?”
Nahikatawa si Noy Damian/ “Kon mopalit kog maanindot nga mga sapot lakip na ang mga sapatos ug tsinelas, kinsa pay molimos kanako? Pareho kitang nahisalaag sa kinabuhi. Ako napungkol ug nabuta ang usa ko ka mata tungod sa kalangas ug kabadlungon ko sa kinabuhi. Ikaw nakigpuyo sa usa ka batan-ong lalake nga adis-adis. Gibiyaan ug gipasagdan ka, apan siya natipi sa kapulisan.. Maulaw ka nang mopauli sa inyong panimalay. Gisalikway ka na. Hain mas maayo nga maninda na lang kita sa aseras?”
Naamang ako makadiyot. Mitutok ako sa kaugdang sa dagway sa makililimos.
“Pila man diay ang natigom mo, Noy Damian?”
“Igo gyud ipalit og bisekleta ug pagpabuhat og side car alang sa itinda natong siomai, nguyong, mga puso ug pabugnaw nga gulaman o halo-halo ba.”
“Mao ba, Noy Damian? Di na sab mapasmo ang akong anak nga babaye didto sa eskuwater nga dapit. Mabuhi na kami. Mabuhi na kita, Noy Damian,” matod ko. “Ayaw na pagkatulog dinhi. Adto ka na mopuyo sa gipuy-an namong barungbarong.”
(Katapusan)