GIHAKOP sa tensyon karon ang kalibutan tungod sa posibleng pag-ulbo sa gubat sa Middle East tali sa Iran ug Estados Unidos. Duha na ka mga hugna sa pagbomba gamit ang missiles nga gihimo sa Iran. Ilang gi-target ang mga base militar sa Iraq nga naa ang mga Amerikanhong sundawo.
Nimando na ang MalacaƱang sa pagpabakwit sa mga Pinoy gikan sa Iraq human sa pagpamomba. Mopadala usab ang Pilipinas og duha ka mga batalyong sundawo aron pagseguro sa kaluwasan sa mga Pinoy sa Iraq, di aron makiggubat.
Sa mga dapit nga gihulga sa Iran nga bombahan kon mobawos ang Estados Unidos, dunay daghang mga Pinoy, labina ang Dubai.
Kon mahitabo ang gubat ug moigo sa daghang mga dapit sa Middle East, duna bay kapabilidad ang Pilipinas sa pagpabakwit kanila? Naa, apan limitado.
Ang Philippine Air Force duna lay duha ka mga C130 Hercules transport plane, mga abyon nga labing dako sa PAF. Ang Navy, duna lay duha ka dagkong mga barko nga magamit, apan dangtan pag pipila ka mga adlaw una moabot sa Middle East.
Sa laktod, limitado ang kapabilidad sa Pilipinas sa pagtubag sa mga emerhensya nga sama niini. Mas maayo pa kaniadto kay daghan pang mga abyon nga magamit ang Pilipinas. Apan human sa pagbiya sa mga Amerikano gikan sa ilang duha ka mga base militar dinhi sa nasod, wa na makabangon ang armadong kusog.
Usa sa nakaingon niini mao ang pagpabaya sa mga lider sa nasod ug batakang balaud nga nagbutang og limit sa budget alang sa armadong kusog o national defense. Samtang ang mga silingang nasod nag-modernize, nagpadaghan sa ilang mga ekipo, ang Pilipinas nga kanunay maigo og mga katalagman ug dunay labing minos 10 million ka mga OFW, hinay nga naglihok.
Kanus-a pa man mahigmata ang mga pulitiko nga sila ang nakaingon nga huyang og kapabilidad ang armadong nasod, di ang kasundaluhan?