LEAH MAY LIM-ATIENZA
Mandaue City, Cebu
ADLAWNG Lunes. Nagsingabot na ang Valentine’s Day. Mingsayo og gikan si Enteng padung sa tunghaan. Naningkamot siya nga mahiuna pag-abot kaysa iyang English teacher ug adviser nga maoy unang mag-klase matag Lunes, Miyerkules ug Biyernes. Imbis nga maglakaw siya, mingsakay siya og habalhabal aron gyud iyang mahatag sa iyang maestra ang iyang gasa
.
Mga alas 5:30 sa buntag, mamupo na si Enteng og mga gumamela para sa iyang maestra. Ganahan kaayo siya ni Ma’am Ginny. Batan-on pa siya. Matahom kaayo siya sa mga mata sa kinse anyos nga bayungbayong.
Dili taas si Ma’am Ginny. Gani, mas taas pa si Enteng kaniya nga 5’3” lang ang gitas-on. Gamay kini og lawas ug ang iyang buhok hapsay nga kutob sa tunga-tunga sa iyang likod. Mapahiyumon ang maestra ug kalma siyang manglihuklihok. Bisan man og masuko na kini sa mga sipat niya nga mga estudyante, di kini maningka sa iyang tingog.
Sa una pa lang nga pagkakita ni Enteng kang Ma’am Ginny, nakadayeg na siya sa kaanyag sa maestra. Mao nga inig-abot sa Valentine’s Day, gusto niyang surprisahon kini. Ug ang una niyang plano mao ang paghatag og buwak ngadto niini.
Nagngisi si Enteng dihang gibutang niya ang usa ka pungpong nga gumamela sa lamesa ni Ma’am Ginny. Giputos niya kini og bond paper ug gipaubanan og gamay nga ‘card’ diin gibutang niya ang iyang pagpasalamat, lakip na ang iyang ngalan. Presko ug nindot kaayo ang mga gumamela nga kahel ang kolor.
Paghiabot ni Ma’am Ginny sa iyang lamesa mipahiyom siya pagkamatngon sa mga gumamela. Nalipay si Enteng nga nakakita sa reaksyon sa iyang maestra. Apan mikalit pagkuba ang iyang dughan dihang nakakita nga mikunot ang agtang sa maestra.
“Enteng, duol kadiyot diri sa akong lamesa,” pinaluray nga pagtawag ni Ma’am Ginny.
Miduol dayon si Enteng pero nagkurog og gamay ang iyang mga kamot. “Ahm, ehm...ngano diay, Ma’am Gin?” pangutana sa bayungbayong nga gikulbaan. “Diin ni nimo ning mga gumamela?” ni Ma’am Ginny nga mitaas ang kilay.
“Ahm...ehm...gikan man na sa among nataran. Tanom na sa akong mama,” ni Enteng.
“Sure ka, Enteng?” ni Ma’am Ginny nga wala motuo. Tungod kay adviser siya sa klase nilang Enteng, nakabisita na ang maestra sa pinuy-anan sa batan-on. Kahibawo siya nga walay tanom nga gumamela si Nang Taling. Hinuon daghan kinig mga orkids ug mga santan.
Wala kahibawo si Enteng nga halos mabuak ang mga eardrum ni Ma’am Ginny sa wala pa siya makagikan padung sa tunghaan. Pwerteng yawyaw sa iyang apuhan nga si Nang Etang nianang mga alas sayis pa lang sa buntag dihang mamubo kini sa iyang mga tanom. Gikawat ang tanan niyang kahel nga gumamela ug natumban pa ang mga bag-ong turok nga mga rosas.
Nangawot si Enteng sa iyang ulo ug misuway pa gihapon sa pagpamakak bisan og klaro na kaayo sa iyang pula nga nawong nga naa siyay sala. Nakahinumdom pa siya sa kasakit sa bunal sa iyang nanay dihang nasakpang gikawat niya ang mga hinog nga ukban ni Nang Etang.
“Kanang...sure, Ma’am, uy! Wa ko namakak. Di na nako kinawat ang mga gumamela,” nagkanga-kanga nga tubag ni Enteng nga klaro na hinuon kaayo nga namakak.
Wa makapugong si Ma’am Ginny sa iyang kapungot. Gikusnit niya ang panit sa patilya ni Enteng. Mingtig-ik ang bayungbayong, dayon mikaratil og dagan gawas sa ilang klasrom. Wala na niya panumbalinga ang iyang mga butang nga nahabilin. Basta makapahilayo lang siya sa iyang English teacher nga namula ang nawong sa kalagot.
Nakakita na gyud si Enteng nga nasuko ang iyang matahom ug kalma nga maestra ug misamot ang iyang kaibog niini. (KATAPUSAN)