KANIADTO,
may kainit ang mga abi-abi
sa matag hiabot;
may timbaya ug pangumosta
sa sinati na nga presensiya:
usa ka anino nga nagbaktas
sa hataas niyang katuigan.
Ang anino, landong sa hapo
Nang kahapunon. Nagtug-an ini
ang maluyahon niyang mga lakang.
Apan bitbit niya ang basahon
nga gisudlan sa hinulaman nga
kaalam nga matag karon ug unya
buksan sa mainitong tinguha
nga maambitan sa tanan ang lumad
nga mga pulong nga nangawala,
nalubong sa panahon.
Nakuykoyan sa mga maalam.
Gitisok pagbalik sa panumdoman
aron di na paghikalimtan.
(Ug ang anino gihangop sa pudyot niyang nahimo!)
Apan karon,
bugnaw ang kahilom sa upat ka suok
ning lawak ang mihimamat.
Wala na ang timbaya ug pangumosta,
giugom sa mga ngabil nga nabalaka
nga ang anino tingali dili na makabalik
dinhi ning lawak: Pandayan sa Kaalam.