Erlando Ligan Majan
Hipodromo, Cebu City
ANIA kanako ang medalya ug tropeyo. Midaog ko sa dakong sangka sa Taekwando. Ang katawhan nga nagdasok sa coliseum mihugop pagpahalipay kanako. May milamano, may midagpi sa akong mga abaga. Ug may migakos kanako. Si Jocelyn nga hinigugma ko migakos ug mihalok kanako.
“Donie, wa ko magdahom nga na-tsampiyon ka,” mahimut-on si Jocelyn ug mapasigarbuhon sa akong atubangan. “Talagsaon ka. Ingon sa gigasahan ka sa Diyos og katakos ug kaigmat sa panagsangka.”
Nakahangad ko sa langit ug nagpasalamat. “Ang Diyos ra gyud ang nahbawo sa tanan kon nagkaila ug nagkahigugmaay kita. Kaliwat ka sa banay nga mahiligon sa sports sa Taelwando ug Karate. Gidasig mo ako nga makakat-on sa taekwando. Miuyon ako sa tinguha nga mapanalipdan ko ang akong kaugaingon niadtong manglupig ug modaugdaog kanako, sukad pa niadtong bata pa ako sa elementarya ug hayiskol. Karon subra pa ang pagsalig ko sa akong kaugalingon nga makapanalipod batok niadtong mga mahilabtanon kanako.”
Gikan sa dakbayan nahiuli ako sa among lungsod sa Dalaguete. Sa pagkawas ko sa bus sa poblasyon sa among lungsod nahiagi ako sa mga dalan sa gitunghaan ko sa elementarya ug hayiskol. Gikasugat ko ang mga estudyante nga nanggula sa ganghaan sa tunghaan. Nakita ko ang akong kaugalingon ug kadtong malditong estudyante nga si Paquito.
Sukad pa sa among pagka bata ni Paquito hangtod sa among pagka ulitawo kanunay lang akong nakatilaw sa iyang mga kumo ug patid. Iya kong kilkilan bisan unsang mga butang, ilabi na gayud sa bawon kong pagkaon. Kon dili ko mohatag magpiti-piti ako sa nag-aliwaros niyang pagpangulata ug pagpanggulpi. Dako ang iyang lawas ug taason.
Apan wala ko damha nga ako siyang ikabagat karon. Nagdagan siya sa dalan ug may nanggukod kaniya nga mga tawo. May dala silang puspos ug bunal nga miggukod kaniya.
Lahi na ang Paquito nga nailhan ko. Niwang siya ug may hataas nga bungot ug bangas. Nagkadugo siya sa ulo ug sa lawas. Dihang gibunlot siya sa nagagukod kaniya kalit mibabag ko ug midupa sa iyang atubangan.
“Pahawa diha! Adis-adis na siya! Nangawat na’g pagkaon sa tiyanggihan!” May mibadong kanako ug buot ako nga iwakli. Apan sa kahanas sa akong pangamot sila ang giabog ko sa pagpahilayo.
“Wa ka makaila niya? Gisalikway na siya sa iyang mga kadugo ug kaliwat!” May nangisog sa pagbungat sa tinuod. “Buang na siya! Dakong buang!”
Gitutokan ko ang dagway ni Paquito. Mingisi siya ug mikatawa. Ug sa kaluoy sa gugma sa Diyos, mitingog ko, “Kon mao, dad-on ko siya sa ospital sa mga buang aron matambalan siya. Ug dili kamo makapatay kaniya!” (Katapusan)