(Ikaunom sa pito ka mga gula)
Sa among pag-jogging ni Paul karong buntaga, namatikdan nako nga inanay nang nahibalik ang kadasig sa akong childhood friend. Makamao na siyang mo-smile. Abtik na gyud siyang manglihuk-lihok. Usahay magkatinan-away mi. Ug unya magpahiyomay mi si Paul.
Pagkanindot sa akong gibati niadtong tungora kay sa akong pagtuo naka-move on na si Paul. Sure ko nga nakadawat na siya sa reality nga ang tulo ka babaye nga naghatag og grabeng kaguol kaniya di gyd para kaniya. Unya nanghunong mig dagan-dagan si Paul.
“Hayag na man ang buntag, Paul. Adto na sab ta sa seawall.”
“Sige.”
Dasig na sab ang tingog ni Paul.
“Nakahinumdom ka pa ba, Paul, sa suki natong karenderya, nga human sa atong pag-jogging kaniadto adto gyud ta mopaingon?”
Mipakibo sa mga abaga si Paul nga mipasiplat og tan-aw nako.
“Well, ang unsa man nga butang, o mga tawo nga kabahin na sa atong life, Regine, di gyud nato kini makalimtan.”
Nahilom ko. Morag naa pa gihapon sa kasingkasing ug hunahuna ni Paul ang tulo ka mga babaye nga naghatag kaniyag grabeng kasub-anan.
“You know, Regine, I’m very thankful nimo kay wa gyud ka mohunong sa pagdasig nako. Tinuod gyud kang friend. Pero ang tulo ka babaye nga nahilambigit nako, wa na man tuod sila sa akong kinabuhi pero di ko sila makalimtan kay kabahin na sila sa akong kinabuhi. Mao sab ang giingon mong karenderya, kabahin na sab kini sa akong kinabuhi.”
Miyangu-yango ko.
“So, mangadto ta ron didto? Gimingaw na ko sa noodles nga sinagolag itlog. Ato gyud ning ipaluto didto aron init nato kining makaon.”
“Sige.”
Ug nagdali ming mibiya si Paul sa reclamation. Mapahiyumon kaayo kanamo ang hamtong nga babaye nga tagiya sa karenderya.
“Nakahibawo ko nga magpaluto na sab mo sa paborito ninyong noodles.”
“Oo, Nang.
Unya, gipaningot mi si Paul sa paghinigop sa init nga sabaw sa noodles dihang giserve na kini kanamo. Unya nakalitan ko kay gikuptan ni Paul ang akong kamot. (TAPUSON SUNOD GULA)