(Ikalima sa pito ka mga gula)
DUNA koy namatikan ni Dave. Bisan nagsmile siya apan may kaguol ang iyang tinan-awan nako. Usahay morag pinugos lang sab ang iyang pagpahiyom.
Apan bisan pa ani, milutaw gihapon ang iyang kaguwapo. Di dayon mamatikdan ang iyang kaguwapo kon di siya tutokan og dugay. Mao bitaw nga karon pa ko makaklaro sa iyang tibuok hitsura kay tanawon ko man siyag dugay.
“Kining, Dave, morag duna may naghasol nimo. Ayaw sab ta nga nanghilabot ko sa personal nimong kinabuhi.”
“Wa ko maghunahuna ana, Roxan. To be honest, nalipay ko nga nagkasuod na ta kay duna koy kasumbongan sa a kong mga problema.”
“Kay ngano man diay, Dave?” “Wa nay koy amahan, Roxan. Namatay siya sa heart attack. Pobre mi ug panday sa balay ang iyang trabahol. Si Mama sab naglabandera aron mapaeskuwela gyud ko sa hayiskol sa among lungsod. Na over fatigue si Papa maong giatake sa kasingkasing.”
Naghilom lang ko. Naminaw ko sa gisugid ni Dave bahin sa iyang kinabuhi.
“Ug karon, nagmasakiton sab si Mama.”
“Taga diin man diay ka, Dave?”
Gibati kog kaluoy kang Dave. Mao diay nga nagmagul- anon siya.
“Taga Sogod, Mao bitaw nga nanimpalad ko dinhi sa siyudad kay gusto gyud ko nga makapadayog eskuwela sa college. Nasuwertehan ko kay nakatrabaho ko sa usa ka flower shop dinhi. Buotan ug masinabuton sab ang akong agalon. Alas tres sa hapon pagawason na ko sa akong trabaho aron m akapangandam ko sa akong pag-adto sa eskuwelahan.”
“Pag-antos lang gyud, Dave. Ayaw kalimot sa pagsangpit ka nunay sa Diyos. Pagbinuotan. Kon mahimo mo kini, sure ko nga molampos ka sa imong gipangandoy nga mahimong propesyonal someday.”
“Thank you sa imong advice, Roxan.”
“Iampo sab ang daling pagkaayo sa imong mother.”
Dihang ako na lang usa sa among lawn, giduol ko ni Ate Carmen. Nahibulong ko kay smiling kaayo siya, klaro nga malipayon siya. Wa ko na makita ang kaguol sa iyang nawong.
“Di gyud diay kabalibaran ang gugma, Roxan.” Nagtuo ko nga na-in-love na sab si Ate human siya pasakiti ni Kuya Abner. (SUMPAYAN)