Binasi sa Isaias 63:16-19; 64:2-7; Salmo 80; 1 Taga-Corinto 1:3-9; Marcos 13:33-37
DIHA sa mga hotel ang una natong makahimamat mao ang mga “doorman” kun tig-abli sa pultahan. Mahinungdanon kining maong papel kay mao kini ang “first impression” sa mga dumuduong. Siya ang moabiabi ug magpasulod kanila. Kon nagmug-ot siya, ang mga bisita dili mahimutang. Kon mapahiyumon, ang mga bisita mo “feel at home”.
“Pagbantay kamo! Pagmatngon kamo! Kay wala kamo masayod kanus-a ang tukmang panahon,” miingon si Jesus. Ang ebanghelyo nahilakip sa kapitulo ni Marcos diin gihisgotan ang paggun-ob sa templo, mga timaan sa katapusan, umaabot nga pagpanglutos, labing dakong kalisdanan, pag-abot sa Anak sa Tawo, ug pagtulon-an gikan sa kahoyng igera. Human niining tanan, gihisgotan ang pagkamatukawon.
Tulo ka punglihok (kon “verb”) ang gigamit aron paglarawan sa pagtukaw. Ang “pagbantay” milangkob sa paggamit sa lawas ug balatian (sa ato pa, igdudungog, igsisimhot, ighihikap, ug uban pa) ug, usab, ang gahom sa pagsabot ug pangisip aron masabtan ang kahimtang. Listo kun abtik siya kay naniid man siya sa iyang kinaiyahan ug gisulayan niya kini og sabot. Ang “pagmatngon” mao ang kahimtang sa tawo nga didto matulog sa gawas sa balay. Tungod sa maong kahimtang kinahanglan maminaw gyod siya sa iyang kinaiyahan aron makalihok dayon siya kon adunay angayng buhaton. Ang “pagtukaw”, sa laing bahin, mao ang pagkalisto sa usa ka tawo bisan sa panahon nga tingkatulog na unta.
Kinahanglan diayng mabinantayon, magmatngon, ug matukawon ang tig-abli sa pultahan. Binasi sa maong ebanghelyo, ang mga kinaiyaha alang sa pag-abot sa iyang amo kay wala gyod mahibaloi kanus-a siya moabot: kilomkilom, tungang gabii, pagtuktugaok sa manok, ug sayo sa buntag. Inig-abot sa amo – sa Dios – andam ba kitang moabri sa pultahan alang kaniya?
Gihisgotan diha ni Isaias ang kinaiya sa Dios nga kinahanglan sa atong pagtukaw. Usa niini mao ang iyang pagluwas kanato. Kon dili man god kini pangandaman o dawaton, mahimong labyan lang kita sa makaluwas nga gahom sa Dios unya, sa kataposan, moingon kita: “Ginoo, nganong gitugotan mo man nga mahisalaag kami gikan sa imong dalan, ug mahimong mogahi ang among ulo nga maoy nakapawala sa among kahadlok kanimo?” Ang gahig ulo dili na maantigong moabri sa pultahan sa iyang kasingkasing ngadto sa Ginoo.
Nanginahanglan kita og gasa ug gahom sa pagpangandam sa sunod nga pag-anhi ni Jesuscristo. “Lig-onon usab kamo niya hangtod sa kataposan aron wala unyay ikasaway kaninyo sa adlaw sa pagbalik sa atong Ginoong Jesucristo,” nagkanayon si San Pablo ngadto sa mga taga-Corinto. Dili diay kita biyaan sa Dios sa atong misyon. Gani, tungod kay matag usa kanatong mga binunyagan gitahasan man sa pagbantay sa pultahan sa atong kasingkasing, gihatag pod kita og igong grasya sa pag-abri sa pultahan inig-abot na ni Jesus.
Karong unang Domingo sa Adbyento gipahinumdoman kita sa Simbahan sa pag-amping sa pultahan sa atong kasingkasing, sa pultahan sa mga sakop sa atong banay, ug sa pultahan sa atong mga pundok sa Simbahan aron dili kini masagulan og hiwi nga pagtulon-an ug sa pagpasulod kang Cristo lamang.
Kumusta na man ang pultahan nga atong giguwardiyahan?