Binasi sa Mga Buhat 1:1-11; Salmo 47; Taga-Efesos 1:17-23; Marcos 16:15-20
Ang “Credo” kun “Nagatuo Ako” usa ka pag-ampo nga lakip sa Misa sa Dominggo ug mao say sinugdanan sa pag-ampo og rosaryo. Mikabat kini sa mga punoang pagtuo sa usa ka Kristohanon. Matag linya niini adunay basehanan sa bibliya, ilabina sa Bag-ong Kasabotan. Dili mahimong mopili kita sa mga pagtulon-an niini, may dawaton ug may dili dawaton. Kon may punto kini nga dili nato dawaton, dili nato matawag ang atong kaugalingon nga usa ka Kristohanon.
Gihisgotan ang pagkayab ni Jesus sa “Credo”: “Misaka sa langit; nagalingkod sa tuo sa Dios nga Amahan makagagahom sa tanan...” Sa akong panahom, ang linya “gianak ni Maria nga Birhen” ug “gisakit sa sugo ni Poncio Pilato” dali kaayo makatandog sa balatian ug handurawan sa magtutuo. Gani naa kitay Misa de Gallo ug Semana Santa/Biyernes Santo nga mihandom sa maong duha ka mga misteryo sa atong pagtuo.
Apan usahay makapangutana ta, unsa may mosulod sa atong ulo sa pulong “Misaka sa langit”? Matandog ba kita sama sa pagkatandog nato sa pagkatawo ug pagkamatay ni Jesus? O mora lang ba kini og mga pulong nga gisag-o nato apan layo sa kinabuhi? Gani, niadtong 1961, ang unang tawo nga mituyok sa kalibotan didto sa kahanginan, ang “Russian cosmonaut” nga si Yuri Gagarin, miingon kuno, “Mitan-aw, ug mitan-aw, ug mitan-aw ako apan wala nako makit-i ang Dios.” Niadtong panahona nahimo kining propaganda sa mga komunista.
“Unya, human makigsulti ang Ginuong Jesus, gibayaw siya ngadto sa langit ug milingkod sa tuo sa Dios,” nagkanayon ang ebanghelyo ni Marcos. Kining pulong “pagbayaw” nagkahulogan nga ang tumong sa pagkayab kun pagsaka ni Jesus sa kalangitan mao nga siya pagabayawon. Ilhon sa kalangitan ug sa tibuok kamugnaan ang waypuas, hingpit, dimalupig nga himaya ug bili sa nabanhawng Jesus.
May kalambigitan ang pagbayaw kang Jesus sa pang-adlaw-adlaw nga kinabuhi sa usa ka Kristohanon ug sa Kristohanong katilingban. Dili kini ideya lamang nga isag-o kondili usa ka buhi nga pagtuo nga maoy sumbanan, gigikanan, ug sukaranan sa atong dimatukib nga paglaom nga inigkamatay nato dili kini ang kataposan sa kinabuhi. Gani, sa pulong pa sa Misa sa mga Minatay, “ang kinabuhi mausab, dili matapos.” Kon ang lawas ni Jesus miabot sa langit, ang atong lawas usab moabot sa langit, inigsunod nga pag-anhi ni Jesus. Sa ato pa, dili mausik ang atong pagbinuotan ug pagsunod sa kabubut-on sa Ginuo.
Diha sa Mga Buhat, gihisgotan ang pagpabilin ni Jesus, ug pagpakita niya sa mga piniling tawo, sulod sa kap-atan ka adlaw. Sila mahimong saksi kaniya sa “Jerusalem, ug sa tibuok Judea ug Samaria, ug sa tibuok kalibotan”. Mahatagan silag gahom sa paghimo niini pinaagi sa Espiritu Santo nga mokunsad kanila kon mokayab na siya. Mibayaw niya ug “gisalipdan...siyag panganod”. Ang panganod simbolo sa himaya sa langit. Kon wala diay mokayab si Jesus, walay Simbahan nga mamugna kay dili man sad mapadala ang Espiritu Santo nga maoy mohatag og kinabuhi sa Simbahan.
Nindot kaayo ang mga panalangin nga mabasa ngadto sa mga taga-Efesos nga miila nga ang “Simbahan mao ang lawas ni Cristo, ang kahingpitan niya nga mao ang naghingpit sa tanang butang.”