Abel de Leon
Cebu City
GISUWAT niya ang mga tudling sa kamingaw sa putting papel.
Pagkahuman, iya kining gipilo-pilo. Gihimo niyang barko. Iyang gipaaginod sa iyang palad. Kon may pako pa kini iya untang ipalupad. Aron molawig sama karon sa iyang paghandom.
“Lo, paliti ko duwaan, kanang nindot kayo, Lo.”
Usa ka adlaw niana nangayo kaniya si Gabbie, ang sayes anyos niyang apo nga ning higayuna daling nagpasabak kaniya.
Paraygon si Gabbie. Siya ang una niyang apo. Nahimong suod kay ipon niya sa pagpuyo. Mao pay pagkatawo ug puwahon pa kini dihang gibilin sa iyang mga ginikanan nga nanarbaho sa gawas. Silang duha si Saning nga iyang asawa ang
nagmatuto sa bata.
“Sige, Dong, kon makakwarta ko sunod buwan palitan tika. Unsa bay gusto mo?”
“Bisan unsa, Lo, basta nindot, lipay ko, Lo. Ako man nang tigumon.”
Nasiklapan niya ang gamayng aparador nga napuno sa daghang mga duwaan ni Gabbie. Klase-klase lang. Iyang pinalit inig-abot sa iyang pensiyon. Retirado siya nga kawani sa kagamhanan. Matag bulan ang iyang pensiyon. Hapit tanang duwaan napalit na niya.
Buotan nga bata si Gabbie ug mait-on. Migradwar sa kindergarten nga usa ka honor graduate. Kadiyot rang makasabot kon pahimangnuan. Liwat siya sa iyang anak nga lalake nga si Pepe nga atua na sa Amerika mag-practice sa iyang pagk doktor
Usa ka adlaw niana nakadawat siyag suwat gikan ni Pepe nga nag-agni kanila sa pagpuyo sa Amerika. Nahikay na ang tanang papeles. Ang kuwang mao ang ila na lang paglupad. Apan ningbalibad sila kay di kabiyaan si Gabbie. Pinangga kaayo nila ang bata. Daw sama na kini sa kaugalingon nilang anak.
“Lo, buhati ko barkong papel. Tua ay sila si Macoy, Andres ug Botyong nagpalutaw sa lim-aw sa ilang barkong papel. Buhati ko, Lo, bi.”
Di siya kabalibad sa iyang apo. Mitangdo siya. Midagan si Gabbie balak sa gawas ngadto sa lim-aw nga gialirungan sa mga bata nga nagtan-aw sa mga barkong papel nga nag-utaw-utaw.
Nakalimot na siya unsaon paghimo ang barkong papel. Apan sa pagbalikbalik niya paghimo natultolan gyud niya. Usa ka maanindot nga barkong papel ang iyang nagama kay gibutangan niyag gamayng pulang bandera ang taliwa. Nalipay pag-ayo si Gabbie nga nagda sa barkong papel ngadto sa lim-aw. Iya kining gibutang sa lim-aw tupad sa uban. Misirit kini dihang mihuyop ang hangin. Namakpak ang mga bata sa kalipay. Apan, si Macoy nagselos. Iyang gitumban ang barkong papel ni Gabbie. Misuyla ang tubig. Napiyapi ug nakulob ang maanindot nga barkong papel.
Misunod dayon ang sinukmagay. Usa ka makusog nga suntok ni Gabbie ang nakapahapla ni Macoy nga nisawom sa tubig.
“Fight Gabbie! Fight Macoy!” singgit sa mga bata. Apan nauwang ang duha ka bata dihang miabot ang iyang silingan nga si Pekto.
“Nganong nanumbag ka, Gabbie? Bati kana nga buhat!” misingka siya.
“Gi…giguba ni Macoy ang barkong pa…papel, Lo…” naghilak si Gabbie.
Nia siya karon nagkurog ang iyang kamot nga naggunit sa barkong papel. Dinhi sa nawong sa lim-aw daw nakita niya ang pagbabay ni Gabbie nga naghilak. Miabot ang inahan ni Gabbie. Tuyo niya nga kuhaon ang iyang anak aron adto na mopuyo kanila sa Switzerland. Wa siya makapugong kang Alona, ang anak niyang babaye.
Gibutang niya ang barkong papel sa lim-aw. Kini milutaw. Wa nay mga bata nga nag-alirong. Busa larawan na sa kahilom ang kahapunon. Samtang ang mga titik sa kamingaw nga gisuwat niya sa papel gibati niya nga nagkabug-at sa iyang dughan human mabasa sa naglugok nga tubig dinhi sa lim-aw nga hapit na kamad-i. (KATAPUSAN)