Renato S. Pono, Sr.
Mantuyong, Mandaue City
DAKO ug habog ang pangandoy ni Krishi sa kinabuhi. Gusto niyang kab-uton ang langit. Dili ikalimod ang naangkon niyang katahom. Daw nagduga kanunay sa katam-is ang iyang pahiyom. Ang iyang kinagik lamatnon. Nindot ang kurba sa iyang lawas. Puti ug pino ang kutis sa iyang pamanit. Way mga mata nga di masangit sa pagsud-ong kang Krishi nga naglakaw. Bisan mga babaye madani kaniya.
Daghan ang nangaibog ug nanguyab sa dalaga. Ang kadaghanan igo ra sa paglad-ok sa ilang laway. Sa mga tapok-tapok si Krishi maoy ilang ‘topic.’
“Kon akoy makatag-iya ni Krishi di gyud nako pahugason sa pinggan,” usa sa maghahalad ni Krishi namahayag.
“Kon sugton lang ko, panggaon ko gayud hangtod sa lubnganan!” matod sa laing naninguha kaniya.
Apan demalas silang tanan kay way usa kanila ang nakasulod sa taksanan ni Krishi. Ang gusto ni Krishi kanang dunay ‘wheels’ bahalag di guwapo.
“Nganong kana may imong pillion, Kirshi?” sukot sa iyang amiga. “Naay daghang naninguha nimo nga arang-arang og kahimtang. Makalaom ka nga sila motinuod kanimo!”
Mikatawa lamang si Krishi. “Abi nimo, Day, mag-praktikal na ta karon. Naa gain ‘wheels’ kuwartahan gyud na. Di baya sayon ang pagpanag-iyag sakyanan. Ang mintenans lang sa gasolina, pagpaayo kon madaot ug uban pa nagkinahanglag sapi!”
Unya gikahibalag gyud ni Krishi ang iyang gidamgo sa kanunay. Nagkahigugmaay sila ni Presko nga may bag-ong awto. Hapit tanang gabii pik-apon siya ni Presko aron manuroy. Mag ‘overnight’ sa ‘beach.’ Mangaon sa inilang kan-anan. Mag-inom sa bar. Manulod sa motel. Sa paminaw ni Krishi luag kaayo ang iyang dughan, hayahay ang iyang kaugalingon kay sama og gilibutan siya sa mga rosas uban sa iyang uyab.
USA ka higayon niana…
“Presko,” sakna ni Krishi, “hangtod sa hangtod ingon na ba lang ta niini? Kanus-a man ta magpakasal?”
“Ha?!” nakuratan si Presko. “Di lang ta magdali-dali kay himuon nato nga ‘en grande’ ang atong kasal!”
“Kanus-a man lagi?” sukot niyag usab. “Unya na bag modako na kining gisabak ko?”
“Puyde inigkahuman na lang nimog panganak aron mapangandaman natog maayo?”
Miuyon si Krishi sa hangyo ni Presko. Maghulat na lang siya. Apan miabot na lamang og lima ka bulan sukad siya nanganak wa gyud si Presko maghisgot pag-usab bahin sa ilang kasal. Morag naglikay na si Presko kaniya. Naay mga gabii nga di mahiuli sa ilang giabangang balay ang iyang kapuyo.
“Dako nag kausaban ang imong lihok, Presko. Lahi ka na kaysa kaniadto. Unsa may hinungdan?”
“Ah, Krishi, ayaw lang panuyo kon tug-anan tika sa tinuod, ha?” matod ni Presko. “Ang hinungdan nga wa ko magpakasal kanimo, kay kasado ako sa akong asawa! Duna miy duha ka anak!”
Labihang laguta ni Krishi sa iyang nadungog. Mihilak siyag midanguyngoy. Ang kabug-at sa iyang kalagot midat-og kaniya human mahugno ang iyang pangandoy. (KATAPUSAN)