Gally T. Sayson
Nivel Hills, Busay, Cebu City
“KINSAY nagmaneho sa kotse, Dav?” nangutana si Eden sa ilang sinaligan nga si David.
“Si Pekto, Senyorita, bag-ong drayber nga akong gikuha.”
“Hain man diay si Bestre?”
“Patay na man si Bestre, Nyorita, kauban sa imong ginikanan dihang naaksidente mo.”
“Hasta diay sila si Papa ug Mama? Mao diay nga wa gyud sila makaduaw nako sa ospital,” nakalitan si Eden. “Nganong wa ka man dayon mosulti nako, Dave?”
“Nahadlok man ko nga maguol ka kay gibauran man ko sa doktor nga dili ka pasultihan hangtod nga mamaayo ka,” ni David dayong pahimutang sa iyang agalon pagpalingkod sa wheel-chair.
“Mag-unsa na man lang ko niini, Dav, nga ako na man lang usa ug di na makalakaw?”
“May purohan ka pa man nga makalakaw, Nyorita, matod sa doktor pero madugay-dugay lang.”
Bugtong manununod si Eden sa halapad nga Asyenda Paraiso sa magtiayong Don Gallardo Paraiso ug Donya Romera Langit. Si Eden lang ang nabuhi sa pagka aksidente sa ilang kotse. Ug sukad nahigawas si Eden sa ospital kanunay na lang kini nga naghinuktok.
Milabay ang lima ka tuig. Usa ka higayon niana miduol si Toyang, ilang kusinera nga biyuda ni anhing Bestre, kang Eden.
“Nyorita,” matod ni Toyang, “birthday man nimo ugma, dili ka ba maghikay aron saulugon kini?”
“Lima na ka tuig nga wa ko magsaulog sa akong birthday, Manang Toyang, sukad sa akong pagka aksidente.”
“Dili nimo angay nga dad-on ang tanan sa kaguol tungod niadtong hitaboa, Nyorita.
Angay sab nga maglulinghayaw ka o kaha saulugon ang imong birthday.”
“Sige, Manang Toyang, ikaw nay mahibalo pagpahikay ug ipasungko ni David ang tanan natong mga saop nga paanhion gyud silang tanan ugma.”
Nianang sayong gabii nahiabot si David.
“Maayong gabii, Nyorita! Gikan pa ko nagsungko sa tanang mga saop ug ania na gani ang
uban aron pagtabang paghikay.”
“Nanihapon ka na ba, Dav?”
“Gipakaon na ko ni Manang Toyang didto sa kusina, Nyorita.”
“Lingkod una, Dav,” midapit si Eden. “Pila nay imong edad, Dav?”
“Trayentay singko na ko, Nyorita.”
“Nganong wa pa man ka magminyo, Dav? Wa ka bay nagustohan nga dalaga?”
“Duna unta, Nyorita, apan di ako angay kaniya. Gawas pa, wa pa man koy ikagasto.”
“Sa unsa mang gastuhan, Dav? Sa kasal? Kon sa kasal, akoy gasto, Dav, kay ikaw ang akong sinaligan dinhi sa asyenda. Busa wa kay hunahunaon sa gasto. Nakaila ba ako sa babaye, Dav?”
“Nakaila ka, Nyorita, ug siya lang ang babaye nga akong gimahal sukad pa sa akong pagka bata.”
“Gusto ko siyang ikaila, Dav. Paanhia siya dinhi ugma.”
“Nia na man siya, Nyorita.”
“Ha?! Tawga kay makig-ila-ila ko.”
Mitindog si David ug nanaog, dili aron pagkuha sa babaye kundili aron paghunahuna kon unsay angay niyang buhaton ug itubag sa iyang agalon. Pagka taudtaod mibalik siya.
“Nia man siya dinhi, Nyorita.”
“Ha?! Hain man?”
“Naglingkod sa wheel-chair nga imong gilingkuran.”
Nahimut-okan si Eden nga namulong, “Duol diri, Dav, kay may isulti ko nimo.”
Miduol ang ulitawo. Gitutokan siya ni Eden nga namulong, “Tinuod ba nga mahal mo ako, Dav?”
“Mahal ko ikaw, Nyorita, ug gihigugma sa tim-os!” tug-an ni David nga misapupo kang Eden ug gipatindog gikan sa wheel-chair. Nag-akob ang ilang mga ngabil.
“Ugma, Dav, akong ipahibalo sa tanan ang umaabot natong kasal.” (KATAPUSAN)