MILIHOK ang akong ngabil samtang hinayhinay nga midagayday ang akong mga luha ug nakapunting ang akong panan-aw sa halayong dapit sa akong paghinuktok ibabaw sa bungtod.
Usa ka adlaw niana, midalikyat ko sa pag-adto sa akong yutang natawhan sa Sta. Maria Davao Occidental, ug niadtong mga taknaa, giubanan ko sa kamingaw sa paglab-as sa akong mga matam-is nga kagahapon sa akong kabatan-onan.
Nakalugmaw akong luha dihang nahinumdom ko sa akong lola nga niadtong siyete anyos pako, iyaha nakong ubanon sa bukid, mangita mig mga hulog nga dahon sa lubi, aron ang palwa niini, maoy among panugnod ug ang dahon, iyang isibit, mahimong pawod [pang-atop] og mahalin, tag P3 ang usa.
Taud-taud, mipahiyom ko, uban sa pagpamahid sa akong mga luha, sa dihang naabot ko sa punto nga kadtong nadalin-as ko sa pilapil sa humayan ug perte nakong pagkahigda sa lapok.
Gilayon ko nga gihakwat sa akong apuhan ug giligoan sa gamay nga sapa nga maoy nagpatubig sa humayan ug nalingaw sab kog duwa sa mga kuhol nga namilit sa batohan ug sa mga naglutaw-lutaw nga pato nga bag-ong pusa uban sa ilang isog nga inahan.
Minghilak pa gyud ko kay gusto nakong dalhon ang gagmay'ng pato sa among pagpanguli, pero sa unahan, minghilom ko kay gidakpan ko niya'g lukton dayon iya kining gisulod sa selopin.
Wa na nako namatngoni nga pasalop na ang adlaw. Naglumbaanay na sa pagpamatog ang mga langgam sa mga sanga ug mibugnaw na ang huyuhoy sa hangin.
Duol kaayo akong dughan ug anaa akong way kondisyon nga pagmahal sa akong apuhan kay siya naman akong namat-an og buot gikan pa sa akong paghimugso ning kalibutan.
Sayod ko nga daghan og susama nako nga ingon niini ang dagan sa panghitabo sa kinabuhi, kinsa nagdako sa apuhan gumikan sa wa damha nga pagkabuak sa baso sa relasyon sa akong mga ginikanan.
Hinuon, kining tanan, maoy nakapalig-on nako ug naghatag og inspirasyon aron manimpalad sa kinabuhi pinaagi sa kaugalingong pagpaningkamot.
Nahinumdom ko niini ug giadtoan ko gyud among dapit, hain kami nag-uban ni lola diha sa kinabuhi, sa iyang pagpahinumdom kanako diha sa mga damgo.
Salikwaot lamang kay diha nako nakapangayo og kinasingkasing gayod nga pagpasalamat, nga mga segundo nalang ang nabilin una siya nabugtoan sa iyang kinabuhi.
Sa panuwat nalang nako mapabuhagay kining akong tanang pagpasalamat sa kaayo nga gihatud sa akong lola diri nako, gikan sa pagtugaw sa kagabhion sa gamay pako, sa pagpatungha ug bisan sa paghatag og emosyonal nga tabang sa panahon nga anaa ako sa kapakyasan.
Karon palang daan, pasalamati ninyo ang mga tawo nga kabahin sa atong kinabuhi, kay wa ta kabalo ugma damlag, diha nata makapasalamat kung di na nila mabati ug madungog ang atong mga pulong nga giubanan sa mga luha.